خاندان یهودی لوی(لاوی)، پایه گذاران و مروجین شیطان پرستی

 شیطان پرستی (ساتانیسم/Satanism ) یکی از این نحله‏های مجعولی است که در دو دهه اخیر، حاکم بر بسیاری از آثار هالیوود بوده است و یهود دنیاپرست هم با پشتیبانی مادی و فکری سعی در ترویج این خرافه عصر پساصنعت داشته است. کمپانی‏های یهودی و صهیونیست، امروز هم سردمدار جریان انحرافی معنویت گرا در هالیوود شده‏اند و معناگرایی را بعضاً به پرستش نیروی متافیزیکی شروری فروکاهیده‏اند. به دلیلِ تازگی این مکتب مجعول، خصوصاً در جامعه ما و سایر کشورهای اسلامی، لازم است که تبیین دقیق‏تری در مورد این اسطوره صهیونیستی داشته باشیم.

 همانطور که گفته شد در میان اقوام باستانی و ادیان تحریف شده، بزرگ نمایی قدرت شیطان وجود داشته است؛ ولی آنچه به نام «شیطان پرستی» امروزه عده‏ای غافل و فریب خورده را به دور خود جمع کرده است، دست پختِ یکی ازخاندان‏های سابقه دار یهودی می‏باشد. «خاندان لاوی» (لِوی) که برخی از آنها با همین نام خانوادگی و برخی با شهرت «کوهن یا کاهن» و اسامی شبیه به اینها، از قرن سیزدهم میلادی تاکنون، هشت سده است که تاریخ مدون و انسجام خانوادگی کم نظیری دارند.[1]  «تودروس ابولافی» رئیس و حاخام کاستیل ولیون (اسپانیای قرن13م.) بود که یهودیان وی را از نوادگان خاندان سلطنتی یهود می‏دانستند. این خاندان نقش بسیار مهمی در تجهیز سپاهیان صلیبی علیه مسلمانان در شمال اندلس داشتند و از همان سده سیزدهم با فرقه شهسواران معبد[2] رابطه نزدیکی داشتند. این فرقه غارتگرانی بودند که حاصل پیوند شوم شهسواران (شوالیه‏های) مسیحی و زرسالاران یهودی بودند و عملیات خویش را در هاله‏ای از سِرّ می‏پوشاندند و خود را «عارفان راز دان الهی» می‏نمایاندند. اینان از ابتدا متأثر از کابالیست‏های یهودی بودند و از ابتدا با سازمان پنهان و قدرت طلب فراماسونری تعامل گسترده‏ای داشتند و «لُژکهن اسکاتلند» را که هنوز هم شاخه اصلی ماسونی به شمار می‏رود، در سیطره خود گرفتند.[3]

 خاندان لوی پایه‏گذار مکتب رازآمیز کابالا(قبالا) هم بودند که این مکتب، عرفانی ناقص و متاثر از میترائیسم (خورشید پرستی) و بت پرستی مصر باستان و خدایان روم و یونان باستان بود. البته در کابالیسم از مفاهیم عرفان اسلامی هم استفاده‏های ناقصی شده است.[4]  کابالا تداوم زمینی همان پادشاهی داوودی در ملکوت بود، یعنی همان ایده «جهانی شدن پادشاهی داوودی یهود» که اکنون پوسته‏ای عرفانی و رازآمیز برگرفته بود.[5]

 امروزه هم شیطان پرستی با نمادهایی و تفکراتی برگرفته از میترائیسم و هلنیسم و مصر باستان، سعی در ترویج بی‏دینی و لاقیدی و بت‏پرستیِ پس از مدرنیته دارد. باز هم فردی از خاندان یهودی لوی، بنام «آنتوان لوی/ لاوی» با نوشتن «انجیل شیطانی» و برپایی «کلیسای شیطان»[6]از سال 1966م. سعی در تخریب دین مسیحیت و عرفان ناب اسلامی دارد و با ترویج این مکتب تصمیم دارد اروپا و آمریکا را هر چه بیشتر زیر سیطره الیگارشی یهودی ببرد. در این مکتب مانند کابالا، سحر، جادو، رازورزی، وثنیت و ماده گرایی همچون سم به رگ‏های بشر وارد می‏شود.[7]

 پاورقی ها و منابع:

[1]. در سده سیزدهم میلادی مهم‏ترین خاندان یهودی دربار آراگون که به قدرت و ثروت زیادی در جنگ‏های صلیبی رسید، خاندان لوی بود که در آراگون به نام‏های ابولاوی، ابن لاوی، کاوالریا و کابالریا شناخته می‏شدند.

.[2] طریقت شهسواران معبد، در آغاز نام دسته‏ای از شوالیه‏های فرانسوی بود که پس از اشغال بیت المقدس به دست صلیبی‏ها در سال 1118م. در این شهر ایجاد شده و حفاظت از زائران مسیحی را بر عهده داشتند و نام خود را سربازان فقیر مسیح و معبد سلیمان گذارده بودند. به تدریج با انسجام و شهرت فراوانی به صورت مزدوران مسلحی برای پادشاهان صلیبی درآمدند و در 1291 که جنگ‏های صلیبی پایان یافت، به اروپا بازگشتند ولی سازمان خود را حفظ کرده و رئیسی انتخاب کردند به نام استاد اعظم و به صورت پنهانی تداوم و حیات دادند، ولی در سال 1304 فیلیپ چهارم آنان را مخل امنیت فرانسه تشخیص داد و افراد آن را به جرم‏های فساد و جنایت و آشوب، دستگیر کرد و در سال 1312 پاپ آنها را منحل اعلام کرد و فیلیپ آخرین استاد اعظم ظاهری آنها ژاک دموله را در ملا عام اعدام کرد ولی آنها در مناطقی چون پراونیس فرانسه پنهان شده و در قالب فراماسونری و کابالیسم ایده‏های مادی و مشرکانه و قدرت پرستانه خود را تا به امروز دنبال کرده‏اند. امروزه طریقت شهسواران معبد از شاخه‏های مهم فراماسونری است و آداب خاصی دارد و در تمام طریقه‏های ماسونی نام «ژاک دموله» آخرین استاد اعظم رسمی این فرقه، بسیار گرامی است و نام «فیلیپ چهارم»، قاتل «دموله» بسیار منفوراست. به عقیده بسیاری ازمورخان، جنبشی که در سال 1381م در انگلیس علیه کلیسای کاتولیک با نام «شورش روستاییان» ایجاد شد، توسط عوامل پنهان باقیمانده همین گروه بود و پنجاه سال بعد باز یک کشیش به نام«John Huss /جان هالس» در جنوب اطریش (بوهیما)، شورشی را با کمک همنیان علیه کلیسای کاتولیک آغاز کرد. هدف اینان دگرگونی فرهنگی مسیحی پایه‏ای اروپا و جایگزینی آن با فرهنگی الحادی- کابالیستی- سکولار بود که از اصول لائیک مصر و یونان باستان پیروی می‏کرد. این حرکات به رنسانس و اخراج دین از صحنه زندگی مردم اروپا و تسلط اومانیسم و زرسالاری یهودی بر اروپا و آمریکا انجامید. ر.ک: زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیان و ایران، همان، ج 2، ص 27-26 و همان جلد، ص 243 به بعد، فصل دسیسه‏های سیاسی و فرقه‏های رازآمیز و همچنین ر.ک: داستان حقیقی کابالا، هارون یحیی  (اندیشمند ترک تبار که سرپرست نویسندگان کتاب ارزشمند مبانی فراماسونری هم بوده است)، ترجمه باران خردمند، مجله موعود، شماره 62.

[3] .داستان حقیقی کابالا،همان منبع وهمچنین کتاب مبانی فراماسونری (فراماسونری و یهود)،همان.

[4] .همان منبع، در مورد کابالیسم و عرفان‏های دوران پست مدرنیسم در ادامه همین مقاله، مطالب مفصل‏تری خواهیم آورد.

[5].«شخینا» در کابالیسم‏های، تجلی روحانی داوود می‏باشد که حامل نور در دنیای ماوراء زمینی است، همانطور که خود جسم زمینی حضرت داوود نبی پس از موسای نبی(علیهم السلام) حاصل نور در دنیای زمینی بود.

[6]. Satanic Bible کتاب مقدس شیطانی است و  Satan Church ، کلیسای شیطان است که آنتوان لوی به عنوان پیامبر شیطانی برای انسجام هر چه بیشتر این مکتب منحرف مادی، آن را در آمریکا پایه گذاری کرد.

[7].مورخ یهودی کابالا، «تئودور ریناچ» می‏گوید: «کابالا سمی است که به رگهای یهودیت وارد می‏شود وآن را کاملاً دربرمی‏گیرد.» ر.ک: داستان حقیقی کابالا، همان منبع، به نقل ازاین منبع:  

Mesta H.Webter,Secret societies and subresive movements,p299

 نمادهای شیطان پرستان وفراماسونرهادربرنامه مثلث شیشه ای! چرا؟ 

9.       تاکید بر تئوری شر مطلق بودن هیتلر و نازیسم: در فیلم های غربی مروج دروغ های مربوط به جنگ دوم شاهدیم که فقط هیتلر را شر مطلق می دانند و بس. معلوم است که تاریخ را فاتحین می نویسند و خود را از اتهامات بری می دانند. اما ما می دانیم که هیتلر بدون کمک خاندان های زرسالار یهودی متحد آلمان و شبکه هریمن-بوش و شرکای صهیونیست آنها، نمی توانست به چنین قدرتی برسد. بعضی از تاریخ نگاران و نویسندگان مستقل جهان، تصریح و تأکید کرده‏اند، جنگ جهانی دوم در روز یکم سپتامبر 1939 که آلمان به لهستان حمله کرد، آغاز نشد؛ بلکه در اصل و در واقع، این جنگ‏ پیش از این و لااقل به طور رسمی از نیمه شب پنج شنبه 31 اوت 1939 شروع شد که دست‏های‏ مرموز و پنهان با تحریک لهستانی‏ها موجب تجاوز به شهر گلیویتز و قتل عام هزاران آلمانی شدند و آلمان را ناگزیر به عکس العمل کردند.[16] هم متحدین(آلمان و ایتالیا و ژاپن) به ناحق بودند و هم متحدین(فرانسه و امریکا و شوروی و چین و انگلیس). اینها همه در درون تمدن اومانیستی غرب بر سر قدرت بیشتر به هم افتادند و سودای سرمایه داری و قدرت بیشتر داشتند و آینده هم اثبات کرد که متفقین کمتر از متحدین وحشی نبودند. این فیلم، جنایات هیتلر و حزب ناسیونال سوسیالیسم او را خوب به تصویر کشید، ولی در رساندن شرارت متحدین کوتاهی کرد. گر چه باید انصاف را رعایت کرد و تصویر بدی که از انگلیسی ها در فیلم نشان داد را قدر دانست.  به علاوه نکته مثبتی که فیلم هم اشاره ای به آن دارد در دیالوگی که توسط دانشجویی بیان شد که بعدها افسر ارتش آلمان شد و در دل خود هیتلر و سیایت هایش را قبول نداشت، این است که اساسا یکی اتز دلایل تنفر شدید اروپاییان  و خصوصا المانی ها از یهودیان رباخواران و بانکداران یهودی دنیاطلب بودند که باعث خرابی وضع اقتصاد آلمان شده بودند.[17] مناسب بود که در این سریال به حضور حدود 150000(صدو پنجاه هزار) یهودی تا عالی ترین مدارج نظامی در ارتش هیتلر نیز، اشاره شود؛ افسران عالی رتبه یهودی چون «فیلدمارشال ارهارد میخ» جانشین نیروی هوایی آلمان و «فیلد مارشال هرمن گورینگ» و «کلنل والتر هالیندر» و «امیل موریس» از دوستان نزدیک و جانشین هیتلر و شخص دوم اس.اس و «ورنر گولدبرگ» که در زمان جنگ، عکس او به عنوان یک سرباز شجاع و وفادار به نازیسم، در سطح گسترده ای منتشر شد! و «ژنرال ژوهانس زوکرتورت» و... .[18] ای کاش هزینه زیادی که صرف ساخت این سریال شد، بهتر مصرف می شد و با مشاوره بیشترد با اندیشمندان مطلع، حاصل بهتری در رسوایی صهیونیسم فریب کار داشت.

10.  ابهام یا جانبداری از هولوکاست: این اثر، از کنار موضوع پراهمیت هولوکاست، رندانه و مبهم گذر کرد؛  موضوعی که تم یا سوزه اصلی بسیاری از آثار غربی درباره جنگ دوم می باشد. در واقع صهیونیست ها، با طرح اینکه شش میلیون یهودی در این جنگ، در اتاق های گاز و کوره های آدم سوزی و تیرباران های دسته جمعی کشته شده اند، به غصب فلسطین در سال های آتی نبرد، مشروعیت دادند و اینچنین مطرح کردند که باید برای قوم مظلوم یهود موطنی با حکومتی یهودی به پا داشت تا دیگر کسی جرات نکند که آنها را چنین نسل کشی کند. مظلومیت و آوارگی جهانی یهودیان و برنامه هیتلر برای کشتار برنامه ریزی شده یهودیان و نسل کشی و رنج های شدید یهود و لزوم تشکیل حکومت اسرائیل در سرزمین مقدس! مهم ترین عناصر تشکیل دهنده افسانه هولوکاست می باشند. افسانه ای که در آثار اندیشمندانی چون «پروفسور رابرت فوریسون» و «دکتر فردریک توبن» و «پروفسور دیوید ایروینگ» و «ارنست زوندل» و «مارک وبر» و «پل رازینیه» و «آرنو مابر» و «احمد رامی» و «مهندس فرد لوختر» و «گرمار رودلف» و «دکتر بروزات» و «دیوید هوگان» و صدها دانشمند و تاریخ نگار تجدید نظر طلب[19] دیگر از کشورهای مختلف، نقد وبررسی شده است. بسیاری از این اندیشمندان خصوصا رابرت فوریسون در کتاب ارزشمند «اتاق های گاز در جنگ جهانی دوم، واقعیت یا افسانه؟»[20]  وجود هر گونه برنامه قبلی هیتلر برای نسل کشی و کشتار از پیش برنامه ریزی شده  یهودیان توسط نازیها را با ادله و اسناد مختلف تاریخی و شیمیایی و فیزیکی منکر می شوند.[21] اما این سریال اصلا هولوکاست را رد نمی کند و فقط یکی از مقصران یهودکشی آلمان ها را، صهیونیست ها می داند. در قسمت های متعددی به وضوح به کشتار یهودیان توسط هیتلر، اشاره دارد. البته مسئله هولوکاست شش میلیونی را هم تایید مستقیم نمی کند. به هر حال حق این بود که آثار ارزشمند رابرت فوریسون و دیدوید ایروینگ و سایر منکرین هولوکاست هم مورد توجه قرار می گرفت و در شرایطی که رئیس جمهور محترم نیز، درباره هولوکاست موضع گیری داشته اند، فیلم موضع شفاف تری داشته باشد و این توهم برای برخی در داخل و خارج پیش نیاید که این فیلم علیه مواضع به حق دولت جمهوری اسلامی است. مناسب بود که این اثر، تفاوت دیدگاه خود با آثار صهیونیستی چون «فهرست شیندلر» و «پیانیست» و «شب و مه» و «زندگی زیباست» و «قیام شیطان هیتلر» و... را  به بیان صریح تری داشته باشد.

آذرماه 1386، خانه هنر و اندیشه مرکز پژوهش های اسلامی صدا وسیما-قم 

5.       مشروعیت بخشی به خودکشی: در اواخر قسمت بیست و چهارم، در دادگاه، هنگامی که با شهادت صفدری (سرایدار)، انگشت اتهام به سوی سرگرد فتاحی نشانه می رود و پرده از علاقه قاتل(زینت الملوک) نسبت به او بر می دارد و چنین به فتاحی اتهام می زنند که زینت الملوک برای رسیدن به عشقش همسر سابقش را کشته است؛  زینت الملوک برای نجات فتاحی از اتهام وارده، دست به خود کشی می زند. حال با توجه به نامه زینت الملوک خطاب به سرگرد فتاحی و حس هم ذات پنداری که از موسیقی و فیلم برداری عالی این قبیل سکانس ها نشأت می گیرد و واکنش شخصیت ها نسبت به او، این حرکت بصورتی مدح شده در داستان جلوه گر می شود. می دانیم که یکی از راه های افشای شخصیت در داستان فیلم، در کنار کنش و عدم کنش و دیالوگ ها، واکنش مخاطبان به عمل شخصیت است. در این قسمت بلاشک، مخاطب نسبت به علاقه زینت الملوک و خودکشی او به خاطر عشق چندین ساله اش با عمل خودکشی او برخورد مثبتی دارد. باز این اشکال هم بر می گردد به نگاه ناقص به مبحث عشق فرادینی و فرا شریعت که به خاطر عشق، همه چیز حتی خودکشی مجاز می شود.

6.       استفاده از ترانه تک خوان زن در یک سکانس عشقی دیگر: هنگامی که سخن از عشق بین سعیده و تقی در غیاب احتشام به میان می آید، برای نشان دادن روابط عاطفی و زیبا کردن فضا از ترانه ای با صدای زن(؟!) استفاده می شود که شکی در حرمت آن نیست.

7.       عشق فرادینی و فراشریعت، تداوم عرفان های سکولار و ادیان جدید: با توجه به ارجاعاتی که در بالا گذشت، عشقی که کارگردان به تصویر می کشد، عشقی فراتر از شریعت و ایمان است. به همین خاطر است که در جای جای فیلم، هنگامی که تناقض بین این دو موضوع پیش می آید، کفه عشق بر طرف مقابل اعم از شریعت و عقل می چربد. همچنین طبق تعریف شخصیتی که فیلم، از حبیب و خانواده اش نشان می دهد، مخاطب تصویر یک خانواده متدین و مذهبی را می بیند، ولی هنگامی که همین شخصیت ها وارد محیط عشق می شوند، دیگر آن تدین به احکام و شریعت را به دست فراموشی می سپارند. به طور کلی مبحث عشق خیلی پررنگ تر و اثر گذارتر از فاکتور دین و مذهب است و به همین خاطر است که در سرتاسر فیلم، عشق اولویت دارد و البته این اولویت عشق در سریال، تا جائی پیش می رود که تقریباً دین به حاشیه رانده می شود. در این فیلم متاسفانه اثر آنچنانی از گزاره های اسلامی، حتی به اندازه گزاره هائی که از یهودیت نشان می دهد نیست، صحنه های زیادی که مادر سارا در حال قرائت تورات به ارامش می رسد و در پیشگاه یهوه خدای یهود به عبادت می پردازد، مخاطب را به حقانیت حتمی یهودیت فعلی رهنمون می کند؛ در حالی که می دانیم ریشه بسیاری از ماده گروی ها و نژادپرستی های صهیونیست ها در همین کتاب محرف وجود دارد. حق بود که بر عنصر حقانیت اسلام و تعبد خانواده مذهبی حبیب، نه بصورت لوث شده و ظاهری که عمیق و اثرگذار پرداخته شود. به وضوح در این اثر می توان تاثیرپذیری کارگردان و نویسنده فیلم را، از «عرفان های سکولار» و «ادیان جدید» که از محورهای آن عشق زمینی و نوع دوستی منهای وحی و زندگی مسالمت آمیز بدون توجه به حقانیت اسلام می باشد، مشاهده کرد. فرقه هایی که با این شعارهای فریبنده در جهان در حال ترویج هستند و در واقع مروج بی خدایی و دوری از وحی و ایمان دینی و بی بند و باری و آیین های منحرفی چون بودیسم و هندوئیسم هستند.[5]

8.       بزرگ نمایی مظلومیت یهود و همذات پنداری مخاطب با یهودیت:  در این اثر، اینکه خواسته اند برخی یهودیان آزاد اندیش را با سیاست های صهیونیسم مخالف نشان دهند و با سندهایی نشان دهند که صهیونیست های رذل در راه رسیدن به منافع خود حتی به یهودیان فقیر و عوام رحم نمی کنند، نکته مثبتی است، اما  فیلم به نحو چشمگیری در رثای مظلومیت یهودیان نوحه سرایی کرده است. البته هیچ کس منکر رنج یهودیان در جنگ دوم نیست کما اینکه نباید و نمی توان رنج مسیحیان و مسلمانان را در این جنگ خانمان سوز، منکر شد. اگر کارگردان در کنار توجه زیاد به آوارگی و رنج وافر یهودیان، چند شخصیت مسیحی را هم به همین اندازه می پرداخت و مصائب ناشی از جنگ بر آنها  و آوارگی و کشتار چند برابری مسیحیان در این جنگ را همسان و حتی بالاتر از یهودیان، نشان می داد، چنین اعتراضی به او وارد نبود؛ در حالی که می بینیم با انتخاب سارا و مادر فرتوت و رنج کشیده اش با آن صورت های معصوم و بی نوا که دل هر مخاطبی را به همذات پنداری با انان می کشاند،  کفه ترازو به نفع مظلومیت افراطی یهودیان آواره از جنگ سنگینی می کند، چیزی که در بسیاری از آثار صددرصد صهیونیستی هالیوود در رثای مظلومیت یهود، بدون توجه به مظلومیت مسیحیان و مسلمانان از جنگ، شاهدیم. مثلا در بدو ورود آلمان ها به فرانسه، طوری سکانس ها و نماها با هم ترکیب شده اند که مخاطب به جای دل سوزاندن برای تمام مردم فرانسه که غالبا مسیحی هستند، برای غربت و بی کسی یهودیان دل می سوزاند و با دردهای سارای یهودی همذات پنداری شدیدی دارد. در سکانسی که افسر عالی رتبه گشتاپو به دانشگاه می رود، ترس و وحشت عجیبی در چهره سارای یهودی شاهدیم و انگار آلمان ها با سایر مردم فرانسه کاری نداشته اند! می دانیم که در جنگ دوم، آسیبی که به بیست میلیون مسیحی روسی و حدود سی میلیون مسیحی در سایر کشورهای اروپایی رسید، بسیار زیادتر از یهودیان بود و مناسب بود در این فیلم، که مدعی بی طرفی است، اشارات بیشتری به این کشتار وسیع و غیرقابل باور مسیحیان شود و از بزرگنمایی و افراط رنج یهودیان بپرهیزد. از جهت دیگر، حق بود برخی استنادات صهیونیست ها به متون یهودی چون سفر یوشع بن نون و سایر اسفار عهد عتیق نیز مورد توجه قرار گیرد و انحراف در متون مقدس یهود نیز، حتی به صورت کنایه ای و اشاره ای مورد توجه قرار گیرد تا این توهم پیش نیاید که یهودیان همگی خوبند و یهودیت امروز «حق» است و فقط عده ای از یهودیان که صهیونیست هستند، ناحقند. آیا واقعا چند درصد یهودیان امروز، غیر صهیونیست یا ضد صهیونیست  هستند(امروزه اکثریت قریب به اتفاق یهودیان، معتقد به آرمانهای صهیونیستی هستند، چرا که قدرت رسانه ای و انتشاراتی گسترده صهیونیست ها و مسیحیان ایونجلیک و صهیونیست، رمق چندانی برای یهودیان مخالف صهیونیست نگذاشته است.) و آیا همینان به آرمان های نژادپرستانه تورات پای بند نیستند؟ آیا همینان شامل آیات قرآن کریم درباره هواپرستی و حرص و از شدید یهود نسبت به دنیا(آیه شریفه 96 سوره بقره[6]) نیستند؟ آیا همینان مشمول آیه 82 سوره مبارکه مائده[7] نیستند که شدید ترین دشمنان مومنین را یهودیان می داند؟ آیا همینان جزء آن دسته از یهودیان نیستند که طبق آیه 120 سوره مبارکه بقره[8] می خواهند مسلمانان را تابع خود گرداند؟ مگر یهودیان همگی تفکر نا به حقِّ انکار رسول مکرم اسلام را ندارند؟ آری، همه ما قبول داریم که باید طبق دستور اسلام با یهودیان غیرمحارب در مسالمت و نیکی زندگی کنیم، اما این بحث نباید ما را به افراط در مظلومیت و حقانیت و همذات پنداری با یهودیان بکشد. لازم می دانم در اینجا چند فقره از بندهای نزادپرستانه عهد عتیق و توراتی که در این فیلم بارها در دست مادر سارا تطهیر شد بیاورم: «پسران گرانبهای صهیون، که روزگاری به زرِ ناب برابر می بودند»،[9] «گفتم که شما خدایانید و فرزندان خدای بزرگید. برخیز ای خدا (ای فرزندانم) و بر روی زمین داوری کن، زیرا تو تمام امت‏های جهان را متصرف خواهی شد» [10]، «زیرا تو برای یهوه خدایت، قوم مقدس هستی. یهوه خدایت تو را برگزیده است، تا از جمیع قوم­هایی که روی زمین­اند، مخصوص برای خود او باشی.»[11]  «نسل تو، سایر ملل را تصرف خواهد کرد.»[12]  «فقط به برادرانتان به بنی اسرائیل با خشونت، تحکّم و سروری نخواهید کرد.»[13] «شما منحصراً به خداوندخدایتان تعلق دارید و او شما را از میان قوم‏های روی زمین برگزیده است، تا قوم خاص او باشید».[14] و همچنین: «او از بین تمام مردم روی زمین، شما را انتخاب کرده است تا برگزیدگان او باشید... نه به دلیل بزرگ‏تر بودن شما از سایر اقوام، بلکه چون شما را دوست داشت و می‏خواست عهد خود را که با پدران شما بسته بود، به جا آورد».[15]

 البته در یکی از نماهای پایانی داستان که مادر و سارا تحت تاثیر عموی سارا(تئودور) تصمیم به رفتن به سرزمین موعود (فلسطین اشغالی) می گیرند، اشاره ای رقیق به تفکر نژادی مادر سارا می شود که خطاب به دخترش می گوید در آینده با یک هم نژاد خود ازدواج خواهی کرد، البته واضح است که این اشاره اصلا وضوحی برای عموم مخاطبان ندارد. کمترین تصوری که برای مخاطب فیلم، به دور از واقعیت های موجود تصور می شود، این است که حداقل پنجاه درصد یهودیان خوب و مخالف تفکر «تئودور» هستند، تصویری که با واقعیت جهان کاملا فرق دارد.

 ،قسمت دوم مصاحبه محققان و طلاب و دانشجویان خانه هنر و اندیشه مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما در قم با منتقد محقق سینما، آقای سعید مستغاثی با عنوان «جادوئیسم و سینما». شماره 22 نشریه رواق اندیشه و هنرماهنامه تخصصی خانه هنر و اندیشه

-پس فیلم سازان مستقل در سینمای غرب، خصوصا هالیوود چه می کنند؟   

در مصاحبه­های بسیاری از کارگردان­های هالیوود هست که بسیاری از طرح­های مستقل خودشان در آمریکا را نتوانستند اجرا کنند، چون روسای کمپانی­های بزرگ تولید و توزیع و بازاریابی این اجازه را ندادند، و فقط طرح­های خاص که هم جهت با نظریات صهیونیست هاست اجازه تولید و پخش میگیرند. جریان اصلی سینمای آمریکا که همه سینماها را در بر می­گیرد، دست این گروه است. یک مثال خیلی ساده اش فیلمی بود که چندی پیش تلویزیون راجع به ترور جرج بوش پخش کرد. در این فیلم، فیلم­سازی می­آید، به اصطلاح آینده را نشان می­دهد که مثلا جرج بوش ترور می­شود و به قتل می رسد. این فیلم را که در انگلیس ساخته شد، هیچ­کدام از سینماهای آمریکا حاضر نشدند نشان بدهند، چون همه این زنجیره سینمایی در دست همان کمپانی­های صهیونیست­ مسیحی و یهودی است. این سیستمی است که موجود است.این سیستم از سالها پیش، برنامه­ریزی گسترده ای کرد، طرح­ریزی کرد، که طبق آرمان­ها و اهدافش فیلم های بسیاری بسازد. فیلم­هایی که بتوانند آرمان­ها و اهدافشان را تئوریزه کنند. گویی از دهه هفتاد هم این قضیه وجود داشته، شما به خوبی اسطوره­های صهیونیسم مسیحی و یهودی را در این فیلم­ها می­توانید ردیابی کنید.

-اگر ممکن است، درباره سایر فرقه های انحرافی عرفانی غرب، توضیحات بیشتری بفرمائید. ظاهرا هری پاتر بیشتر مدیون مکاتب عرفانی یهودی-مسیحی است، در این زمینه چه بیانی دارید؟

درباره کتاب و فیلم هری­پاتر باید به یکی از اسطوره­هایی که در هالیوود بیشتر از همه وجود دارد و تفکری که بیشتر از همه رسوخ دارد، اشاره کنم. تفکر کابالیسم(قبالائیسم) در این فیلم واضح است. کابالیسم داستان مفصلی دارد. بعضی­ها شروع آن را به آیین های جادویی و مشرکانه مصر باستان مربوط می­کنند، کابالیسم یکی از آیین هایی است که جادوئیسم و جادوگری اصلاً از آن در می­آید، برخی فرقه شوالیه­های معبد و جنگ­های صلیبی را در ترویج کابالیسم در میان مسیحیان و ایجاد کابالیسم مسیحی موثر می دانند. عناصر اصلی کابالیسم، موعودگرایی و شیطان شناسی و قدرت شر و روش های مرموز صوفیانه و پنهان کاری و جادوگرایی هستند. همه این عناصر در اثری چون هری پاتر پیداست. البته آثار فراوان دیگری هم به کابالیسم اشاره های پیدا و پنهانی دارند. اگر دوستان فیلم رمز داوینچی را دیده باشند، به خوبی می­توانند نمادها و علائمی را در این فیلم در این باره ببینند. بعضی مواقع خودشان این چیزها را به خوبی در فیلم هایشان رو می­کنند و می­گویند.

به هر صورت کابالیسم مکتب جادوگری است و سر رشته آن هم می­رسد به آن کاهنان و ساحران مصر باستان که افراد فرعون بودند. مایه­های اصلی آن، مایه­های مادی­گری است. خیلی­ها حتی ماتریالیسم و مکاتب مادی­گری را ناشی از این کاباله­ها می­دانند، اینها آمدند ماتریالیست را حتی با اومانیسم ترکیب کردند، بعدها در جنگ های صلیبی، فرقه شوالیه­های معبد، این مضامین یهودی-دنیوی را از حاخامهای کابالیست فراگرفتند و در اروپا پخش کردند. گفته می­شود که شوالیه­هایی که خودشان مسیحی بودند،‌ بعد در محل ادعایی معبد حضرت سلیمان(علیه السلام) در بیت المقدس، تنها ماندند و به آموزه­های جدیدی رسیدند و کلیسای کاتولیگ آنها را مرتد اعلام کرد. سپس اینها بیرون آمدند و مدت­ها حق السکوت از کلیسای کاتولیگ می­گرفتند تا بالاخره بر اثر قدرت گرفتن کلیسای کاتولیک، آنها را قتل عام کردند، اما عده­ای از آنها به اسکاتلند گریختند و اولین لژ­های فراماسونی را به وجود آوردند، یعنی در واقع فراماسونری هم از همین­جا به وجود آمده است و منشا کابالیستی دارد.

-اگر امکان دارد درباره فیلم و رمان رمز داوینچی که اخیرا سر و صدای زیادی به پا کرد و ارتباط آن با بحث بیشتر توضیح دهید. درباره سایر آثار شاخص نیز توضیحاتی بفرمائید.

در فیلم رمز داوینچی ماجرای مذکور به نوعی توضیح داده می شود. در فیلم می بینیم که برخلاف عقیده مسیحیت کاتولیک ادعا می شود که حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) نسلی از مریم مجدلیه داشته اند. راز و رمز این نسل را انجمن یهودی- صهیونیستی اخوت خانقاه حفظ کرده است. آن نسل در همان روز موعود، می­­آید و ظهور می­کند و در نبرد نهایی آرماگدون پیروز می شود. به هر صورت کابالیسم و جادو از اینجا به شوالیه­های معبد و سپس به فراماسونری کشیده شد. شما در این فیلم، هم اسطوره­ها و نمادهای کابالیسم و جادوگری و هم فراماسونری می­توانید پیدا کنید.

در جنگ ستارگان دقیقاً ماجرای شوالیه­های معبد وجود دارد، در این فیلم چند قسمتی و پرفروش، افراد شوالیه مانندی هستند که می­خواهند دنیا را  توسط یک امپراتوری نجات دهند، توسط آدم­های خبیثی که دارت نامیده می­شوند، خبیث­ترین­ها به کناره رانده می­شوند و بعد شورش می­کنند و در جنگ آخر پیروز می­شوند. همان جنگ آرماگدون.

در سه گانه پر خرج و موفق ارباب حلقه­ها باز همین قضایا وجود دارد، یعنی دقیقاً نه شوالیه­اند که محور مبارزه با باطل هستند. ‌نه فرد هستند که یاران حلقه اند که این عدد عین تعداد نه نفر اولیه فرقه شوالیه های معبد هستند! قسمت آخر فیلم هم با نام و رویکرد بازگشت پادشاه تمام می شود. آن پادشاهی که خودشان اعتقاد دارند برمی­گردد. شیطان شناسی و قدرت شر و موعودگرایی و قهرمان پروری و لباس هایی شبیه سربازان صلیبی و تمام عناصر دیگری که لازم است تا آن فیلم را هم اثری متاثر از کابالیسم بدانیم، در فیلم ارباب حلقه ها وجود دارد.

فیلم رمز داوینچی یکی از فیلم­های کابالیستی است که مایه­های تأسیس انجمن اخوت خانقاه صهیون را این­گونه توضیح می­دهد که برای حمایت و حفاظت از نسل به وجود آمده تا در زمان خاص آن عیسای دوم بر اساس پیش گویی های کتاب مکاشفات یوحنا از عهد جدید بیاید و بعد از جنگ آرماگدون جهان در حکومت هزار ساله مسیح ثانی آرامش خود را بیابد. در فیلم ادعا می شود افراد مختلفی در این انجمن عضو بوده اند، همان فراماسون­ها، مثلاً کسانی مثل لئوناردوداوینچی، سر آیزا ک نیوتون  و افراد دیگر.

در فیلم رمز داوینچی گفته می­شود که حقیقت راز عیسی مسیح(علیه السلام)، حقیقت جام مقدس و آن مریم مجدلیه است،بانویی که به نظر آنها بدکاره بود و سپس با عنایت مسیح، بانوی مقدس شد. بنا به ادعای فیلم، این حقیقت در تمام طول تاریخ توسط اعضای خانقاه صهیون زنده نگاه داشته شده است: در تابلوها، در موسیقی، در فیلم و در سایر هنرها. این جالب است که یک فیلم هالیوودی است که این مطالب را می­گوید، یعنی این به قول برخی توهم توطئه نیست. دلیل اینکه چرا در این فیلم صریحا این مطالب را می­گوید و دست خودشان را رو می­کند،‌ را هم خواهم گفت.

حتی ادعا می کند ما آمدیم حقیقت این جام مقدس و حقیقت ماجرای مریم مجدلیه را در طول تاریخ برای کودکان در کارتون­ها نگه داشتیم! در کارتون­های والت دیزنی. حتی اسم می­آورد: زیبای­خفته، سیندرلا، سفید برفی و هفت کوتوله، شیر شاه.  همیشه در این کارتون­ها آدم­هایی هستند که قلمرو آنها تسخیر شده است؛ مثلاً سفیدبرفی از قلمرو خودش رانده می­شود، و به جنگلی می­رود و در آنجا زندگی می­کند. سیندرلا و زیبای خفته  هم همین گونه اند.  اینها از قلمرو خودشان دور شده اند و زمانی باید به وسیله نیروهای خیر برگردند و قلمرو خودشان را پس بگیرند مثل شیر شاه.

در برخی از این آثار همیشه به دنبال مادری می­گردند. این سوال همیشه در ذهن­ها بوده که چرا در این کارتون­ها، همه دنبال مادرشان می­گردند، برای من هم سؤال بود چرا همه دنبال یک مادر گمشده­ای می­گردند؟ بنا به ادعای فیلم آن مادر گمشده همان مریم مجدلیه است، یعنی در این فیلم می­گوید که ما سعی کردیم این حقیقت راز جام مقدس را در آثار مختلف هنری حفظ کنیم و به نسل آینده انتقال دهیم. حتی موسیقی­هایی چون موسیقی اوپرای فلوت سحرآمیز بوتزا که دقیقاً اسطوره­های یهودی و کابالیستی در آن بیان می­شود، یا بوچلی، یا خیلی­های دیگر که اصلاً باور نمی­کنید.

همیشه می­گفتند این نظریه، توطئه است و اینها، این­جوری نیست هنر برای هنر است! هنر برای سرگرمی است! هالیوود برای سرگرمی فیلم­ می­سازد! ولی الان خود هالیوودی ها می­گویند که این­گونه نیست و نبوده و نخواهد بود. اسم هری ­پاتر هم در فیلم رمز داوینچی به طور مستقیم می­آید که گویا هری پاتر هم از جمله آثاری بوده که برای حفظ آن حقیقت جام مقدس ساخته شده است. هری­ پاتر فردی است که از قلمرو خودش دور مانده، حقش را موجود رازآمیز و شروری به نام لرد ولدُمورت ضایع کرده است و هری به دنبال حق خود با او نبردهایی می کند تا در آخرین نبرد پیروز شود. ولدُمورت در جمع آنتی کرایست یا همان دجال و ضد مسیح از نظر صهیونیست های مسیحی است. هری پاتر، کرایست(مسیح) است. هری­پاتر کسی است که قرار است دنیا را نجات دهد.

اگر شما در این فیلم­ها نگاه کنید می­بینید که عبارت «چوزِن وان» یعنی فرد برگزیده و منتخب یگانه، به کار می رود. در ماتریکس می­گویند نئو، فرد برگزیده­ای، ‌در هری­ پاتر و  جنگ ستارگان هم قهرمان فیلم را یک برگزیده می دانند که باید این دنیا را نجات دهد. پشتوانه همه این آثار، یک فرضیه است، چیزهایی به طور غیرمستقیم یا مستقیم به مخاطب القا می شود تا پروژه آخرالزمان سازی غرب، بنا به خواست صهیونیسم سامان بیایبد.

 شوالیه های معبد، یکی از کارهایی که در معبد سلیمان انجام می دهند، جادوی سیاه است کهدر فیلم هری­ پاتر هم جادوی سیاه را دیدیم. اصلاً محفل ققنوس در هری­پاتر، همان قضیه شوالیه­های معبد است که می­خواستند رازی را نگه­دارند، محفل ققنوس هم همان محفلی است که قرار است هری­پاتر آن را محافظت کند.

جرج بوش نهایتا از آن فیلم دفاع کرد. دقیقاً آرمان های صلیبی سیاست مداران صهیونیست در این فیلم ها نمایان است. در نهایت، چیزی که این وسط وجود ندارد، خداست. مقابله با نیروهای خیر و شر و همه چیز، با استفاده از نیروهای انسانی و جادوئی است، مثل هری­پاتر، جنگ ستارگان،‌ ارباب حلقه­ها یا خیلی فیلم­های دیگر. این­ چنین است که جادوئیسم در خدمت آموزه­های یهود، کابالا، انجمن خانقاه صهیون، فراماسونری و صهیونیسم قرار می­گیرد، چیزی که الان دیگر پرده­پوشی نمی­کنند.

-چرا اینها می­آیند و صریحا این مطالب را می­گویند، چه شده که حالا دارند از رو بازی می­کنند؟

در فیلم رمز داوینچی گفته می­شود، که با تغییر هزاره، نوبت به نبرد نهایی می رسد م همه چیز رو می شود. البته این جزء اعتقادات آنهاست. الان صد و بیست کانال اوانجلیستی شدیدا در حال فعالیت است. اینان می­گویند که ورود به هزاره سوم، یعنی ظهور آرماگدون. اینها در دروازه های بیت المقدس و قدس شریف، دوربین کار گذاشته اند که قضیه جنگ آرماگدون را فیلم­برداری کنند.  مرتب توریست می­برند آنجا، بارها و بارها این گفته شده و این اعتقاد در رمز داوینچی هم گفته می­شود که با عوض شدن هزاره، با ورود از برج هود به برج حمل باید این اسناد خانقاه صهیون افشا شود که یک چنین نسلی از عیسی مسیح(علیه السلام) وجود دارد. افشا شود که اینها باید آزادی­خواه جهان باشند. خوب حالا رمز داوینچی افشاگر این است دیگر، یعنی خود او دارد دلیل وجودی خودش را بیان می­کند و می­گوید به این دلیل ساخته شده­ام که بگویم چه اتفاقاتی می­افتد و باید بیفتد.

در آمریکا مؤسسه­هایی درست شده مثل مؤسسات اکتوان، مؤسسات فیلم­سازی است، که دقیقاً به دست اوانجلیست­ها درست شده و قرار است اینها خودشان فیلم­هایی بسازند که مستقیماً تبلیغ این آرمان­های خودشان را بکنند، یعنی به این نتیجه رسیدند که دیگر پرده­پوشی و در پرده سخن گفتن و در خفا حرف زدن و سخن­گفتن بس است. دیگر باید بدون پرده سخن گفت. از این جهت است که شما می­بینید هفتاد درصد از فیلم­هایی که از آن طرف می­آید،‌ فیلم­های غربی آخر الزمانی است و ‌همین مایه­های جادویی در آن وجود دارد، آنتی کرایست  ظاهر می شود و  مسیح باید با آن مقابله کند. به قول یکی از دوستان سینمای غرب الان آرایش آخر الزمانی گرفته است. این یک واقعیت است و در همه فیلم­هایشان دیده می­شود،‌ و جادوئیسم هم در همین مرتبه قابل تفسیر و تعبیر است....ادامه دارد....

مصاحبه با استادسعید مستغاثی منتقد و کارگردان سینما

بسم الله الرحمن الرحیم این نوشته ، قسمت اول مصاحبه ای است برگرفته از نشست محققان و دانشجویان خانه هنر و اندیشه مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما در قم با منتقد محقق سینما، آقای سعید مستغاثی با عنوان «جادوئیسم و سینما».  این مطلب خواندنی  در شماره 22 نشریه  گران سنگ رواق اندیشه و هنر(ماهنامه تخصصی خانه هنر و اندیشه) به چاپ رسیده است.

-با سلام و تشکر از شما که قبول زحمت نمودید و وقت خود را در اختیار ما قرار دادید. امروزه در فیلم های بسیار زیادی شاهدیم که به مقوله جادو پرداخته می شود. سینمای آمریکا(هالیوود) بیشتر از اروپا به این امر می پردازد و شرکت های عظیمی چون برادران وارنر در آثار معروف و اسطوره ای چون هری پاتر و ارباب حلقه ها و فیلم های ژانر وحشت به وفور به این امر توجه نشان داده اند. اگر ممکن است تاریخی اجمالی از ارتباط سینما و جادو بفرمائید؟

با سلام به شما و تشکر از تلاش هایی که در این مرکز دارید. سینما را یک جادو خطاب می­کنند، به قولی می­گویند سینما واقعیت را رؤیا و رؤیا را واقعیت می­نمایاند، یعنی اصلاً،  اساس سینما جادوست. معروف است که به پرده سینما پرده جادوئی می­گویند، چرا که اولین فیلم­هایی که در تاریخ سینما تولید شد به یک نوعی برای مردم حالت جادو را داشت، اینکه حالا روی یک پرده­ای عده ای حرکت کنند، حرف بزنند، یا حرکاتی انجام دهند،‌ برای مردم جادو بود،‌حتی نقل است در اولین اکران سینمایی عمومی که توسط برادران لومیر انجام شد، زمانی که در فیلم، ورود قطار به ایستگاه را نشان دادند، مردم از سالن فرار کردند. فکر می کردند قطار می­آید و به آنها برخورد می­کند!

فیلم­ساز دیگری در سال­های اولیه شکل گیری سینما، به نام ملیس مشهور شد که  فیلم­هایش را با نوعی تروکاژ یا حقه­های سینمایی همراه می کرد. مثلاً سر کسی در فیلم جدا می شد، یا کسی از فضا می آمد، مردم ایمن کارها را بیشتر نوعی جادوگری و اعمال محیرالعقول می پنداشتند.

راجع به خود جادوگری در تاریخ سینما، فیلم­های متعددی ساخته شده است.‌ در اغلب این  فیلم ها، طبعا جادوگرها آدم­های خبیثی هستند، چون در فرهنگ مردم آمریکا و اروپا به این صورت بوده است. در فیلم­هایی که در ارتباط با سرخ­پوست­ها و سیاه­پوست­ها ساخته شده است، نادر بوده اند جادوگرهایی که قابل­قبول و خوب باشند. البته در فیلم هایی چون جادوگر شهر زمرد، جادوگر خوبی می­بینیم که می­گوید من جادوگر شرق هستم، جادوگر خوبی هستم، البته در همان فیلم باز جادوگر اصلی فیلم، کارهای محیرالعقول انجام می­دهد، یعنی جادوگری نمی­کند. در سریال­های تلویزیونی هم، فیلم­های فانتزی یا فیلم­هایی با مایه­های طنز و کمدی بوده که جادوگری را یک کار فانتزی و طنز نشان داده است، نمونه آن سریان افسونگر بود، سریال دختر شاه پریان بود. در  فیلم­هایی مثل دزد بغداد هم چنین بوده است؛ اما آثار بسیار فراوانی وجود دارد که جادوگران، خبیث و بدطینت و شیطانی هستند. در سینمای دهه هشتاد در آثار زیادی چون فیلم جادوگر، خود جادوگران آدم­هایی بد و مرتبط با شیطان تصویر می­شوند.‌

-اما می بینیم که اخیرا فیلم هایی چون هری پاتر به صحنه تبلیغات جهانی آمده که جادوگران، انسان های خوبی هستند.

بله، آن چیزی که مورد بحث ما است، ‌جادوئیسم در حداقل دو دهه اخیر سینمای جهان است که به نحو خیلی شگفت­آوری تغییر ماهیت داد. یعنی جادو از وجه منفی به وجه مثبت آمده است و جادوگرها آدمهای خوبی نشان داده می شوند.‌ آدم­های مثبت در جبهه جادوگران مثبت قرار می­گیرند و آنهایی که جادوگر نیستند منفی هستند، نمونه­اش همین فیلم­های هری پاتر است که جادوگرها قهرمان اصلی فیلم هستند و به غیر جادوگرها کلمه منگل و در ترجمه مشنگ می­گویند! حتی، در این قبیل فیلم ها هرکس خون جادوگری ندارد انسان اصیل و موجود اصیلی محسوب نمی شود! قسمت ششم هری پاتر، اساساً بحث شاهزاده اصیل است، یعنی کسی که مثلاً مادرش جادوگر نبود. پدرش جادوگر بود. خود هری پاتر هم همین است، ‌یعنی اصلاً نیمه اصیل محسوب می­شود.

اینکه چرا یک­دفعه مذاق کارگردانان سینما به این صورت درآمد و جادوئیسم در سینما تغییر جبهه داده است باید مورد بررسی دقیقی قرار گیرد. البته این را می­شود از دهه­های هفتاد هم پی گرفت، فیلم­هایی مثل استاروار یا جنگ ستارگان، حتی نقد تاریخی آن می­خورد به رمان­های جی.آر.تالکین که ارباب حلقه­ها از روی آن ساخته شد. اما به طور مشخص در سری فیلم های هری پاتر این مرام مستقرشده است. خوب این یک بحث فلسفی در باب شر و جادوی مثبت و منفی می­طلبد که بنده در آن سطح نیستم اما اشاره­هایی می کنم.

 این  به موقعیت زمانی امروز برمی­گردد. شاید اطلاع داشته باشید که موقعیت زمانی امروز غرب، موقعیت خاصی است، یعنی به اصطلاح امروزه در عصر تعویض هزاره هستیم. تعویض هزاره و ورود به هزاره سوم یک موقعیتی است که از دیرباز باور بسیاری از غربی­ها خصوصا اوانجلیستها و برخی پروتستان ها این بوده که نزدیکی به آخر الزمان است، این یک بعد داستان است. بعد دیگر برمی­گردد به تجربه­ای که عرب پیش از دهه هفتاد و هشتاد داشت، در دهه هفتاد و هشتاد، نوعی عصیان­گری در غرب وجود داشت به این مفهوم که همه باورها و سنت­های جامعه اعم از خانواده و اخلاق نفی می­شد. عصیان­گری علیه این بافت­های قدیمی، نوعی فضیلت به حساب می­ آمد. در فیلم­های دهه هفتاد به وضوح این چیزها را می بینیم؛ یعنی فراوانند آدم­هایی که از خانه بیرون می­زنند و بر علیه سنت­های اخلاقی جامعه می­شورند و روابط سنتی را زیر پا می­گذارند. این قبیل چهره ها، آدم‌های مثبت، فعال و پویا قلمداد می­شوند؛ ولی آنهایی که در آن بافت سنتی می­مانند، چهره های منفی هستند. این به وفور در سینمای دهه هفتاد وهشتاد سینمای غرب واضح است.

این شیوه قهرمان پردازی و الگودهی، به نتیجه فاجعه­باری در غرب انجامید. یکی از نتایج آن سست­شدن بنیاد خانواده بود که جامعه غرب را در دهه هشتاد وارد بحران عظیمی کرد. همین مطلب، جامعه­شناسان و سیاست­مداران غرب را به تفکر انداخت که چرا چنین اتفاقی دارد می­افتد و جامعه دارد از بین می­رود. لذا نوعی بازگشت، هم در جامعه و هم در بین گردانندگان  و برنامه ریزان اجتماع به وجود ­آمد. خودشان می­گویند رجعت دهه نود. به وضوح این موضوع را از طریق فیلم­های  سینمایی می­توان دید. تأکید می­کنم از طریق فیلم؛ چون به نظر عده ای از صاحب نظران، سینما، بازتاب بلاواسطه جامعه است.

-شما این حرف را تا چه حد قبول دارید؟ آیا مکاتب مختلف سینمایی و هنری هم شامل این بیان می شوند؟

بنده هم چنین اعتقادی راجع به جوامع مختلف در دوران­های مختلف دارم. ممکن است از ظاهر یک فیلم کمدی و ملودرام، نشود چیزی درآورد؛ اما در باطن می­شود خصوصیات رفتاری و زندگی و تفکر افراد آن دوره را درآورد. مثلاً فیلم­های دهه بیست و سی آلمان را که می بینیم، فضاها تاریک است و نماها کج و معوج است و داستان­ها یا بیشتر داستان­های سیاهی است یا در حسرت آینده خیلی درخشانی خبر می دهد. وقتی که تاریخ را بکاویم، خواهیم دید که دهه بیست و سی، دوران بحران روحی ملت آلمان بوده است. دورانی که پایان جنگ اول است و شکستی که آلمان در جنگ اول خورد. دورانی که نهایتا به فاشیسم کشیده شد.

درباره مکتب نئورئالیسم ایتالیا نیز این معادله برقرار است. فیلم­های آن دوره بسیار ساده و سیاه و سفید هستند، حرکت دوربین وجود ندارد و استودیویی نیست. متوجه می­شوید که آن سینما، دوران بعد از جنگ را به خوبی می­تواند توضیح دهد، دوران کمبودها را، دورانی که هیچ چیز وجود ندارد، دورانی که یک نفر به دنبال یک دوچرخه می­رود. به خوبی می­شود از فیلم­های نئورالیستی سینمای ایتالیا، دوران بعد ازجنگ اروپا را درآورد. به قول معروف، فیلمی که از جامعه خودش به دور باشد، فیلمی است که فرزند زمان خودش نیست.

-البته در تاریخ سینما و در کشور خودمان نیز چنین فیلم هایی داشته ایم.

بله، نمونه فیلم هایی که با زمانه بیگانه اند، در سینمای امروزه ایران خیلی زیاد است، یعنی اصلاً معلوم نیست این آدم­ها و فیلم­ها و فضاها از کجا آمده اند؛ اما بسیاری از فیلم­ها در تاریخ سینما، تفسیر زمان خودشان بودند، فرضاً امروز خیلی از فیلم­هایی که از آمریکا می­آید یک­جوری آن وحشتی که در طول تاریخ­شان به وسیله مسائل مختلف و از سوی حاکمانشان در جامعه آمریکا القا شده است، دیده می­شود. اگر صد سال دیگر، آیندگان این فیلم­ها را ببینید متوجه می­شوند در این زمان در جامعه آمریکا چه می­گذشته. حتی در بسیاری فیلم­های ایرانی که فرزند زمانه خویش نبوده اند، می توان درآورد که مردم این زمان چه­طور فکر می­کنند، چه­طور زندگی می­کنند. یک کاوشگر می تواند برداشت های خوبی از این فیلم ها بگیرد، حداقل در نوع رفتارها و زندگی مردم و خیابان­هاو محیط زندگی آنهات و دغدغه های برخی مردم روزگار فیلم.

-به بحث اصلی بازگردیم، داشتیم درباره دوران رجعت دهه نود در جامعه غربی حرف می زدیم.

 علاوه بر اخبار رسانه ها و مطبوعات و کتب، از فیلم­های دهه هفتاد و هشتاد نیز می­توان عصیان­گری جوامع غربی و سپس بازگشت دهه نود را فهمید. ما در دهه نود شاهدیم که در بسیاری از فیلم­ ها مسائل اخلاقی مطرح می­شود، لزوم پای بندی به خانواده طرح می شود، آدم­هایی که از خانواده­ها گریخته بودند دچار بحران می­شوند، دچار سرگشتگی می­شوند، دچار آوارگی می­شوند، روابط غیراخلاقی مذموم شناخته می­شود، چیزهایی که در دو دهه قبل از آن فضیلت بود.

بازگشت در جامعه غرب، متفکرانه یا سیاست­مدارانه، جامعه غرب را به تفکر  وا می­دارد. طبیعی است که عاجل­ترین نتیجه این قضیه می­تواند گرایش به دین در جامعه غربی باشد، لذا برنامه ریزان غربی به فکر می افتند که چه کنند. به این نتیجه می رسند که همان کاری که سال­ها کرده بودند را در جوامع غربی تداوم بخشند، یعنی مکاتب و فرقه های انحرافی را گسترش دهند. اینکه شما در دهه نود شاهد هستید در غرب و به خصوص آمریکا ده­ها و صدها فرقه و گروه و مسئله انحرافی به وجود می­آید، در همین راستاست. مراکزی برای  احضار روح، جن­گیری، کف بینی،‌ شیطان پرستی، جادوگری تا آنجا رشد کردند که برخی رسانه­های آن زمان غرب، از اینکه ناگهان آن­قدر جریانات منحرف، رشد کردند. وحشت از اینکه این فِرق و مکاتب انحرافی، در جامعه آمریکا روی فیلم­ها و رفتارهایشان، به شدت تأثیر می­گذارد.

-آیا مقامات برنامه ریز و سیاست مداران نیز در اینجا با سینمای غرب همراه بودند؟

البته این جریان به شدت از طریق مقامات و برنامه ریزان سیاسی و هنری تایید می­شد و هنوز هم چنین است. مسلما از نظر آنها، به خاطر اینکه دنیا به دنبال آن دین­ اصلی و توحیدی نرود، باید آیین های انحرافی ایجاد شود و آن پتانسیل که در مردم برای گرایش به معنویت ایجاد شده بود به این صورت سمت و سوی انحرافی پیدا می کند. واضح است که با ترویج باطل حق لاپوشانی شده و مردم به انحرافات فکری و عملی گرایش پیدا می کنند و از راه مستقیم -که مخالفت با ظلم و فساد است- باز می مانند و سیاست مداران غربی، همچنان سلطه خود را حفظ می کنند.

-سینمای غرب در این بحث، دقیقا چگونه عمل کرد؟ بیشتر به سمت کدام آیین های انحرافی رفت؟

خوب طبیعی است که وقتی یک همچنین زمینه­ای فراهم شود، سینما هم­ دست به کار می­شود، سینما هم می­آید یک­دفعه، شاهد هستیم در سینمای هالیوود، انواع و اقسام فیلم­های دینی و معنوی و متافیزیکی متولد می­شود! فیلم­هایی که تا یکی دو دهه پیش اصلاً سابقه نداشته، دهه نود به شدت رشد می کند. مثلاً گرایش به بودیسم را به وفور در سینما و در جامعه غربی می­بینیم. ناگهان می­بینیم هفت، هشت فیلم شاخص راجع به بودا توسط فیلم­سازهای معتبر تولید می­شود، اصلا" شک­برانگیز می­شود، فیلم­هایی که مکاتب عرفانی انحرافی می پردازند، ناگهان اینقدر زیاد می شوند. فرض کنید در یک زمان محدود، مارتین اسکورسیزی فیلم کاندون را  راجع به دالایی لامای چهاردهم رهبر بوداییان تبت می­سازد، خانم جین کمپیون فیلم دود مقدس را راجع به مکاتب عرفانی می­سازد، فیلم معروف هفت سال در تبت ساخته می شود، فیلم دیگری به نام بودای کوچک، و همینطور پشت سر هم فیلم های دیگری در این زمینه، با تبلیغات زیاد شرکت های اصلی، به بازار روانه شده و اکران می شوند.

 آدم­هایی که اصلاً در این مایه ها نبودند، وارد گود ساخت مضامین عرفان شرق آسیا می شوند. ظاهرا باید دیگر عمیق­ترین بحث­های عرفان شرقی را در فیلم­های عرفانی آمریکایی ببینیم! حتی در فیلم­های رزمی، آثاری می بینیم که به وضوح مجسمه های خدایام متعدد بودایی و هندو را نمایش می دهند و گویی پشت هر فیلم ده مرتاض و راهب شرقی نشسته اند و دارند  فیلم­نامه را می­نویسند. می دانید که بودیسم تبتی یا بودیسم شمالی که بیشتر از سایر فرقه های بودیسم در هالیوود و سینمای اروپا ترویج می شود، به شدت به خرافه و جادوگرایی ممزوج است و این مطلب در فیلم هایشان هم هویداست. این یک بعد قضیه است.

اما از جهت دیگر بحث جادوگرایی ترویج می شود. در اثری مانند هری پاتر آیین های جادویی غالبا غربی(مسیحی-یهودی) ترویج می شود. اولین کتاب این مجموعه هفت جلدی، سال 1997 میلادی توسط خانم جی.کی.رولینگ نوشته می­شود و بلافاصله اولین فیلم آن ساخته می شود و در سال 2001 روی پرده سینما اکران می شود. در این فیلم است که الگوی کاملی از یک جادوگر مثبت ارائه می شود.  اکنون دیگر با این پس زمینه که شرح داده شد، به راحتی می­توان فهمید چرا جادوگرها و جادوئیسم در سینما تغییر موضوع دادند. باید در سینما این ماجرا اتفاق می­افتاد. و حالا جادوگرها نیروهای مثبت داستان­ها و قصه­ها می­شدند.

-به نظر شما اوانجلیست ها (مسیحیان پروتستان بنیادگرا یا همان مسیحیت صهیونیست) و یهودیان که در آمریکا قدرت رسانه ای و دولتی را در اختیار دارند و لابی بسیار قدرتمندی دارند، نیز تاثیری در این زمینه داشته اند؟

آنچه تا کنون گفته شد، یک بعد قضیه بود، اما بعد دیگری که به نظر بنده، بعد استراتژیک موضوع می­تواند باشد، به باورهای اوانجلیستی بر می­گردد. قبل از آن هم، مسلم است که سینمای آمریکا از اول توسط یهودیان مهاجر به وجود آمد. این چیزی است که در تاریخ نوشته شده است. یهودیان مهاجری که اوایل قرن بیستم از اروپا به آمریکا رفتند، ثروتمند بودند و برخی در آمریکا با کمک های انحصاری هم کیشان نژادپرست خود، پولدار شدند. آنها به دنبال سرزمین موعود بودند، آنان اولین سرزمین موعود خود را در آمریکا جست­وجو می­کردند.

  از مسلمات تاریخ است که کریستف کلمب به امر و سرمایه فراوان مالی یهودیان و مارانوهای(یهودیان مخفی) وابسته به دربار پرتغال مامور شد تا برود و سرزمین موعودشان را پیدا کند. البته اهداف استعماری و غاصبانه هم داشتند. بعد اینها در قرون هیجدهم و نوزدهم، آمدند آمریکا، کسانی مثل پلیس بیمنیر، گارین زانوک، سنزینک. افرادی که هالیوود را به وجود آورند، همه یهودیان پولدار و اشرافی بودند که به جرأت می توانم بگویم همه جزء صهیونیست ها بودند، یعنی طبق برنامه­ای که باید اجرا می­کردند، اینها هالیوود را به وجود آوردند؛ شبیه آنچه در پروتکل­های حکمای صهیون آمده بود.

‌یک مورخ آمریکایی می­گوید: «حدود صد و ده سال است که اینها با فیلم­هایشان دارند برای ما الگو می­سازند، ما زندگی­مان طبق فیلم­های اینهاست، غذا خوردن ما، مردن ما، ازدواج کردن، همه چیزمان الگو گرفته از یهودیان است.» این است که در این شکی نیست که هالیوود توسط اشرافیت یهود به وجود آمد. توسط زرسالاران دنیاطلب یهودی، ‌و الان هم به طور قاطع می­توانم بگویم نود و نه درصد آن دست این گروه است. نه تنها رسانه­های آمریکا که خبرگزاری­هایشان دست صهیونیست­هاست.

البته صهیونیسم اخیرا در مسیحیت هم طرفداران بسیاری پیدا کرده و صهیونیستهای مسیحی، به طور مشخص که حاکمان رسمی این کشور هستند، همین دار و دسته جرج بوش که جزء اوانجلیسها هستند. اینها اعتقاداتشان با سایر مسیحیان متفاوت است. اینان اعتقاد به آرماگدون دارند، اعتقاد به ظهور مسیح موعود در همین سال­های این هزاره جدید دارند، اعتقاد به جنگی در محلی به نام آرماگدون دارند که دنیا را فرا می گیرد و همه غیر از مسیحیان انجیلی و یهودیان را از بین می برد یا آنها را مسیحی می کند. طبیعی است که سینمایی که اینها اداره می­کنند، به این سمت بچرخد، یعنی افکار و باورهای خوشان را از طریق سینما ارائه بدهند. آثار بسیار زیادی از اینها اکنون، عنوان پر فروش ترین و شلوغ ترین گیشه را به خود اختصاص داده اند و شور آخرالزمانی با نگاه های خاص مسیحیت صهیونیستی را در غرب ایجاد کرده اند. ...ادامه دارد...

مریم بهجت‌ تبریزی» فرزند استاد شهریار در واکنش به سریال «شهریار» گفت: اعلام می‌کنم که آنچه به عنوان سریال شهریار از شبکه دو پخش شده، ارتباطی با زندگی شاعر بلند‌آوازه ایرانی، شهریار نداشته است.  به گزارش رجانیوز ،«مریم بهجت‌ تبریزی» فرزند استاد شهریار در واکنش به سریال «شهریار»(کمال تبریزی) به فارس گفت: سریالی که با نام «شهریار» از شبکه دوم سیما در حال پخش است، متاسفانه دارای صحنه‌ها و سکانس‌هایی غیرواقعی و توهین آمیز به شخصیت استاد شهریار بوده که نه تنها با واقعیت‌های حیات آن بزرگوار همخوانی نداشته و ندارد، بلکه با تحریف و تغییراتی همراه بوده است که نهایتا به مسخ شخصیت حقیقی و اجتماعی و ادبی پدرم -که محبوب‌ترین شاعر ایران در قرن حاضر است- منجر می‌شود. وی ادامه داد: متاسفانه با تماشای اهانت‌های ناروا به مادرم و تصویری مبهم از یک معلم فرهنگی شریف، متوجه شدم که سریال شهریار بدون کمترین تحقیق و پژوهش سرهم‌بندی و نگارش شده است.

 فرزند محمدحسین بهجت‌تبریزی با اشاره به ذکر نام خانواده شهریار در تیتراژ این سریال به فارس گفت: می‌خواهم بگویم شما که خانواده شهریار را در جریان این سریال نگذاشتید و اطلاعات مستندی هم از آنها نگرفته‌اید، چگونه در تیتراژ انتهای سریال از آنها تشکر می‌کنید؟! وقتی این مطلب را بیننده سریال می‌بیند، فکر می‌کند که حتما خانواده شهریار نیز با این سریال همکاری داشته‌ است.  وی افزود: اگر من را از این جریان مطلع می‌کردند،ابتدا درخواست می‌کردم که فیلمنامه را بخوانم.  بهجت تبریزی همچنین گفت: برطبق قانون حمایت از مؤلفان و منصفان، این سریال بدون مجوز پخش شده است در حالی که به موجب این قانون تا 30 سال تمام حقوق مادی و معنوی به ورثه تعلق می‌گیرد و برای هر گونه استفاده‌ای باید از وراث اجازه گرفته شود ولی سازندگان این سریال از ما هیچ‌گونه اجازه‌ای نگرفتند.

 وی ادامه داد: داستان،بیوگرافی و شخصیتی که از پدر من در این سریال نمایش داده می‌شود به طور کلی متفاوت از واقعیت است و کسی که این فیلم ساخته کوچک‌ترین شناختی از شخصیت ادبی، مذهبی، دینی و عرفانی پدرم نداشته است.

 بهجت تبریزی با اشاره به برخی شخصیت‌های این سریال به فارس گفت: حتی شخصیت‌هایی در این سریال وجود دارد مثل ابراهیم ادیب یا گلرخ که اصلا وجود خارجی نداشته‌اند. کلا داستانی که در مورد جوانی، بعد از ازدواج و میانسالی‌ پدرم نشان می‌دهند، مورد دخل و تصرف واقع شده است.

 وی افزود: اولا به لحاظ زمانی،تاریخ‌ها را رعایت نکرده‌اند و همه ساختگی بودند.به جرات می‌گویم 80 تا 90 درصد این پروژه ساختگی است و هیچ‌کدام از اینها اتفاق نیفتاده است. دختر استاد شهریار تصریح کرد: قسمت اخیر سریال «شهریار» کاملا ساختگی بود چرا که مادر من اصلا در بیمارستان فوت نکرده‌اند و اصلا مریض نبوده‌اند بلکه ایشان سکته مغزی کردند و از دنیا رفتند.

 وی در ادامه گفت‌وگو با فارس، با انتقاد از نمایش چهره‌ای غیر واقعی از مادرش در این سریال افزود: مادرم، فردی باسواد بوده که در سریال بی‌سواد معرفی می‌شود. ایشان نوه عمه پدرم و خویشاوند نزدیک مادرم بود ولی در این سریال، یک فرد بیگانه معرفی می‌شود که پدرم را به طور اتفاقی در بانک می‌بیند.

 بهجت‌تبریزی گفت: مادر من عاشق شعرهای پدرم بود چون بیست و چند سال از پدرم کوچک‌تر بود و به خاطر انگیزه ادبی‌اش با پدرم ازدواج کرد.

 وی در ادامه گفت: همانطور که اشاره کردم برخلاف آنچه سریال نشان می‌دهد مادر من اصلا مریض نبودند. یک روز که ما را برای مدرسه آماده می‌کردند، سکته مغزی کردند و دار فانی را وداع گفتند. ایشان اصلا بیمارستان نرفتند که پدرم از ایشان پرستاری کند.

 وی ادامه داد: برخلاف آنچه در «شهریار» دیدیم، این واقعیت ندارد که مادرم، پدرم را «محمد جان» صدا می‌کرده بلکه همه او را با نام شهریار صدا می‌زدند و مادرم نیز به نام آقا شهریار صدایش می‌‌کرد.  «بهجت تبریزی» با بیان این نکته که شهریار در 40 سال آخر زندگی‌اش خانه‌نشین بوده، افزود: پدر من، 40 سال آخر زندگی‌اش را از خانه بیرون نرفت. خودش یک شعری را دارد که وصف احوال این چهل سال است: از من چه طالعی است که با این شتاب عمر/بازم بپرود لب بام آفتاب عمر/ من روی چرخ و پره هنوز و به پیچ و تاب/ جایی که آب ریخته از آسیاب عمر/ سائیده رشته‌ای است که تابیده به گلو/ من تاب می‌خورم به نخی از طناب عمر / چل سال آزگار به زندان روزگار حبس ابد چگونه نهی در حساب عمر/.

 وی افزود: در آن مدت اگر کسی به ملاقات استاد شهریار می‌آمد، بعضی وقت‌ها می‌پذیرفت و بعضی مواقع به دلیل کسرت جمعیت و اینکه حال عمومی خوبی نداشت، نمی‌توانست کسی را به حضور بپذیرد.  فرزند شهریار تصریح کرد: در کل سریال «شهریار» بر مبنای واقعیت نیست و نه تنها همخوانی با زندگی‌ پدرم ندارد بلکه نوعی اهانت نسبت به ایشان، مادرم و خانواد‌ه‌ ما است.  بهجت تبریزی گفت:این سریال بدون کوچکترین تحقیق و پژوهش سرهم‌بندی و نگارش شده است‌، لذا به عنوان یک رسالت تاریخی، نه به عنوان وارث پدرم که جای خود دارد، بلکه به عنوان یک واصل با استادی که سال‌ها با او زندگی گذرانده‌ام، اعلام می‌کنم که آنچه به عنوان سریال شهریار از شبکه دو پخش شده، ارتباطی با زندگی شاعر بلند‌آوازه ایرانی، شهریار نداشته است.

 وی افزود: به جرات می‌توانم بگویم حتی یک مطالب مهم که در مورد پدرم باید منعکس شود، در این سریال دیده نمی‌شود و اکثریت مطالب مهم زندگی پدرم مثل شبی که از عشق مجازی به عشق حقیقی رسید و مهمترین شب زندگی او محسوب می‌شود، در این فیلم آن چنان که باید به مردم نشان داده نشده است.

 فرزند شهربار خاطرنشان کرد: پدرم وقتی از تبریز به تهران آمدند، 13 _ 14 ساله بودند و در سنین پایین به دارالفنون به مدت 7 سال درس طب خواندند، ایشان بین 20 تا 30 سال به عشق حقیقی رسیدند و متحول شدند، اتفاقی برای کمتر کسی می‌افتد ولی در سریال «تبریزی» به هیچ یک از این مسائل پرداخته نشده است.

 وی در انتها گفت:پدرم فردی بسیار متدین و مذهبی بودند ولی این مسئله نشان داده نشده است.ایشان حافظ قرآن بودند و آن قدر قرآن خوانده بودند که زبان عربی را از این طریق یاد گرفتند. منبع:http://www.rajanews.com/News/?28191

برای کار خاصی که داشتم مشغول تورق روزنامه های سال 1367 بودم و حوادث مهم آن سال را مرور می کردم. رسیدم به هفتم بهمن ماه آن سال. آن روزها مصادف شده بود با تولد حضرت زهرا(س) و روز زن. "کیهان" در این روز ذیل خبری، توهین رادیوی ملی را به حضرت صدیقه ی کبری(س) پوشش داده بود. آن روزها "محمد هاشمی رفسنجانی" اخوی کوچکتر رییس مجلس وقت، "اکبر هاشمی رفسنجانی"، زمامداری 10ساله ی صدا و سیمای 2 شبکه ای را برعهده داشت .....یکی از سوء مدیریتهای وی–در خوشبینانه ترین حالت- همین ماجرای توهین به حضرت زهرا(س) بود؛ ماجرا از این قرار بود که رادیوی جمهوری اسلامی ایران طی برنامه ای به نام "سلام، صبح به خیر" در گزارشی از مخاطبینش پرسیده بود که "به نظر شما الگوی امروز زنان ایرانی چه کسی است؟". اکثر مخاطبین حضرت فاطمه(س) را بعنوان الگوی خود معرفی نموده بودند اما یکی از مصاحبه شوندگان در کمال تعجب گفته بود که " الگوی مناسب زنان ایرانی "اوشین" است!".  اوشین نام شخصیت اصلی داستان سریالی ژاپنی به نام "سالهای دور از خانه" بود که آن روزها با سانسور شدید و تغییرات بنیادین در محتوای آن از سیما پخش می شد و در نسخه ی اصلی چندین قسمت از فیلم، او نقش یک "گیشا" - یعنی زنی که روزی اش را از طریق فحشاء به دست می آورد- را بازی می کرد. در این باره چیزی که خیلی دردآور بود نظر شاذ و استثنایی آن زن مصاحبه شونده نبود بلکه بدتر از آن پخش آن مصاحبه بود که به نسق اکثر برنامه های امروز صدا و سیما، "زنده" هم نبود! حضرت روح الله(ره) فردای آن روز در واکنش به این ماجرای موهن، طی پیامی رسمی و علنی بشدت محمد هاشمی را مورد عتاب قرار دادند و فرمودند:

 "آقای محمد هاشمی

مدیرعامل صدا و سیمای جمهوری اسلامی

با کمال تاسف و تاثر روز گذشته (روز شنبه 8 بهمن) از صدای جمهوری اسلامی مطلبی در مورد الگوی زن پخش گردیده است که انسان شرم دارد بازگو نماید. فردی که این مطلب را پخش کرده است تعزیر و اخراج می گردد و دست اندرکاران آن تعزیر خواهند شد. در صورتی که ثابت شود قصد توهین درکار بوده است، بلاشک فرد توهین کننده محکوم به اعدام است اگر بار دیگر از این گونه قضایا تکرار گردد. موجب تنبیه و توبیخ و مجازات شدید وجدی مسئولین بالای صدا و سیما خواهد شد. البته در تمامی زمینه ها قوه قضاییه اقدام می نماید. "  صحیفه نور ، جلد 21 : ص 76 

بعدها 4تن از دست اندرکاران آن برنامه از جمله مدیر گروه معارف، سردبیر برنامه های ویژه ی عقیدتی سیاسی، مسئول نظارت بر برنامه به 4 سال حبس تعزیری و 40 ضربه ی شلاق محکوم شدند. که محمد هاشمی در این بین خیلی پادرمیانی کرد تا این مدیران لایق(!) مجازات نشوند..... منبع:http://amaliat.blogfa.com/post-277.aspx