شاید بسیاری از کارشناسان اعتقاد داشته باشند که قدرتمندان اصلی درهالیوود کارگردان ها، ستارگان و یا حتی تهیه کنندگان هستند اما دراین میان نباید سایه یهودیان را بر پیکره صنعت فیلمسازی نادیده انگاشت.تاریخ سینمای آمریکا هر روزه شاهد شکل گیری فیلمهایی است که به حمایت آشکار از یهودیان می پردازند و به نوعی ادیان دیگر را به سخره می گیرند. دراین مجال به ذکر وقایعی می پردازیم که نمایانگر میزان نفوذ یهودیان در کالبد هالیوود است.
به گزارش خبرنگار سینمایی "مهر"، زمانی که دالی پارتون، خواننده سبک "کانتری" چندی پیش به مجله "وگ" گفت که ایده اش برای ساخت یک برنامه تلوزیونی با پاسخ منفی ازسوی هالیوود مواجه شده است . این مجموعه تلوزیونی شرح حال یک خواننده است که پس ازمدتی به خواننده انجیل تبدیل می شود. پارتن اعتقاد دارد که درهالیوود همه ازساخت برنامه های مذهبی بیمناک هستند و می گوید: "به نظرمی رسد که تهیه کننده های صنعت فیلمسازی حتی از لمس سوژه هایی که رگه های مذهبی دارند، نیز،رویگردان هستند؛چرا که همه آنها یهودی هستند وبرای آنها ساخت فیلمهایی که به ترویج ادیان دیگر ازجمله مسیحیت بپردازد هراسناک است"
اما مدتی پس ازاین اظهار نظر، "ابی فاکسمن" مدیر ال دی اس واکنش نشان داد و به سرعت بیانیه ای را درروزنامه ها وسایررسانه ها منتشرکرد. دراین بیانیه ازخواننده سبک کانتری به سبب اظهارنظرش انتقاد وعنوان شده بود :" خانم پارتون درصدد زنده کردن این کلیشه قدیمی است که یهودیان هالیوود را کنترل می کنند و نسبت به مسیحیت عناد و دشمنی دارند، این درحالیست که چنین اظهارنظرهایی بیانگرموضع گیری بر ضد قوم سامی است".
با این وجود اواین حقیقت را که هالیوود به واسطه یهودیان اداره می شود نه تایید کرد و نه تکذیب. دامنه این توهین ها وتهدیدها تاجایی پیش رفت که "دالی" رسماً از طریق رسانه ها معذرت خواهی کرد.این جریان سرانجام به پایان رسید ودروغ هالیوود مبنی براینکه صنعت فیلمسازی غرب به واسطه یهودیان اداره نمی شود همچنان به قوت خود باقی ماند. این دروغ به گونه ای بود که هرکس که کوچکترین ارتباطی با این صنعت فیلمسازی داشت به راحتی می توانست آن را تکذیب کند اما دراینجا تنها به ذکریک نمونه بسنده می کنیم.
به گزارش "مهر"، دراواخردهه 1970 ویکتورمارچتی، دبیرنشریه نیوآمریکن ویو به عنوان فیلمنامه نویس برروی یک پروژه سینمایی جاسوسی کارمی کرد. نه تنها تهیه کننده وکارگردان این اثربلکه سخن گووتمامی اعضای گروهی که با "مارچتی" همکاری می کردند یهودی بودند.این فیلم به استودیوهای بسیاری عرضه شد ونکته جالب توجه دراینجاست که مدیران تمامی این استودیوها – به جز الن لاد جونیور- مدیراستودیوی فاکس قرن بیستم یهودی بودند.
استودیوی ام سی ای یونیورسال که فیلم " فهرست شیندلر" را درکارنامه هنریش دارد دریکی ازجلساتی که با محوریت نحوه ساخت این فیلم صورت گرفته بود به بررسی مضمون فیلم پرداخت اما به محض ورود یک مرد ناشناس ، گفتگوها ناتمام ماند. غریبه صندلی یافت و در کنار "مارچتی" نشست . مدیراستودیو بی توجه به اینکه بحث را نیمه تمام رها کرده است ،روکرد به مرد جوان وگفت: "فیلمنامه ازنظرشما چگونه بود؟ آیا مشکل خاصی نداشت؟" مرد که با لهجه غریبی صحبت می کرد، گفت: "نه"، و پس ازلبخندی ، ازجمع جدا شد. "مارچتی" ازمدیراستودیو درمورد هویت مرد سوال کرد و پاسخ شنید : " او یک اسرائیلی است. می خواستم مطمئن شوم که درفیلمنامه موضوعی وجود ندارد که او را ناراحت کند".
دبیرنشریه نیوآمریکن ویو تا هنگام به پایان رسیدن جلسه اقدام به بررسی چهره های موجود کرد و دریافت که درمیان آنها تنها اوست که یهودی نیست. این موضوع وی را به یاد جلساتی انداخت که اوبه هنگام انتشارکتاب درآنها شرکت می کرد وبه خوبی به خاطرآورد که دراینگونه جمع ها نیزتنها چهره غیریهودی بوده است. وکیل "مارچتی" متوجه سکوت وی شد و گفت:"به چی فکرمی کنی؟" ودرپاسخ شنید:"تمامی کسانی که دراتاق هستند یهودی اند، به جزمن". وکیلش گفت:"این مسئله را فراموش کن وامیدوارباش که این یهودیان باهوشتر ازیهودیان استودیوها باشند.ما درمورد پول زیادی صحبت می کنیم". ازآن پس "مارچتی" بارها وبارها با جماعت یهودیان هالیوود برخورد کرد وهرجلسه مانند جلسه پیش برگزارمی شد. یهودیان ازسالهای دورتا به امروز کنترل تینسل تاون را برعهده داشتند.
این بسیاراندوهناک است که جمعیتی که تنها نماینده سه درصد ازجمعیت آمریکاهستند واغلب آنها نیزدرزمره مهاجران جای می گیرند ، کنترل سینمایی را دردست می گیرند که بیانگرفرهنگ وساختارهای مالی ودولتی یک کشوراست، اما به احتمال بسیاریهودیان نیزشخصاً ازتایید این مطلب سربازمی زنند، اما همه چیززمانی بعد فاجعه آمیزمی یابد که جمعیت غیریهودی مورد حمله آشوبگران یهودی قرارمی گیرند وصهیونیست ها باتعصبی خاص درپی مخفی کردن وقایع وحقایق بدیهی برمی آیند.همواره درجهان این گمان وجود داشته که بیشترین قدرت دردستان کمترین جمعیت است و ساخت فیلمهایی با هدف تخریب دیگرادیان درهالیوود، براین واقعیت صحه می گذارد.  منبع: خبرگزاری "مهر" - گروه فرهنگ و هنر بانقل:http://mouood.org/content/view/1914/19/1/1/

صهیونیسم و تولید تبلیغات تجاری‏

صهیونیسم از تبلیغات تجاری به زشت‏ترین و ناپسندترین وجهی علیه اعراب‏مسلمان بهره‏برداری می‏کند.آنان که بر اغلب شبکه‏های خبرگزاری دنیا تسلط دارند،به روشهای گوناگونی در تبلیغات خود اعراب را انسانهایی بی‏تمدن،ابله،شهوتران وآلوده جلوه می‏دهند.

در ایالات متحده آمریکا هنگام تبلیغ تلویزیونی نوعی صابون،مجری برنامه‏اعلان می‏کرد که فلان صابون هر چیزی را پاک و تمیز می‏کند،حتی اعراب را!آنگاه شخصی که لباس عربی بر تن دارد،با لباس و چهره‏ای آلوده بر صفحه‏تلویزیون ظاهر می‏شود.در همان حال زن جوان نیمه لختی جلو می‏آید و او رابه سمت وانی پر از آب برده و شروع به شستن و ماساژ او به وسیله صابون مورد نظرمی‏کند.آنگاه در حالی که او را از وان خارج می‏کند،با خباثتی برخاسته از خلق وخلوی یهودی مآبانه خویش می‏گوید:«آقایان،خانمها؛با عرض پوزش،ما در انتخاب صابونی که این عرب را بهتر ازفلان صابون بشوید،با بسیاری رقابت نموده و سعی کرده‏ایم برترین صابون را برگزینیم...». در همین لحظات،جوانی داخل می‏شود و برگه‏ای را به دست آن زن می‏دهد.زن‏ جوان آن را گشوده و با شادی و مسرت می‏گوید:«خانمها و آقایان؛اکنون از فلان‏آزمایشگاه خبر آورده‏اند که فلان صابون در اوج تأثیر و مرغوبیت است.در پاکیزه‏نشدن این عرب،عیب و ایراد از صابون نیست،بلکه اعراب اساسا پاک شدنی‏نیستند...»و این تبلیغات زشت و خباثت آمیز این چنین پایان می‏پذیرد.

در یک آگهی تلویزیونی دیگر محلول خاصی تبلیغ می‏شود که زنها به صورت‏مزاحمین می‏پاشند و موجب بیهوشی آنان می‏گردد.در این فیلم تبلیغاتی دختر جوانی‏نشان داده می‏شود که به آرامی از راهی می‏گذرد،اما ناگهان با مردی روبرو می‏شود که‏لباس عربی بر تن دارد.او با خنجر به زن حمله‏ور شده و قصد تجاوز به او را دارد.زن‏جوان محلول را به صورت او می‏پاشد و مرد عرب مدهوش می گردد.زن نیز در حالی‏که آب دهان به صورت او می‏افکند،به راه خود ادامه می‏دهد.

در آتن پایتخت یونان در یکی از سینماها نوعی آگهی تبلیغاتی،ویژه دارویی که‏نیروی جنسی انسان را فزونی می‏بخشد،پخش می‏شود.در این آگهی،عربی با موی‏سپید و کمری که از شدت پیری خمیده،در حالی که پیراهن بلند عربی بر تن دارد،درمقابل دکه‏ای که مجلات سکسی عرضه می‏کند،می‏ایستد.یکی از آن مجلات رابرداشته و آهسته ورق می‏زند،در حالی که شهوت سراسر وجود او را احاطه کرده‏است.ناگهان دستی به سوی او دراز می‏شود،با یک بطری که حاوی محلول نشاط آوری‏است که موضوع آگهی تبلیغاتی است.عرب بطری را گرفته و جرعه‏ای از آن رامی‏نوشد.او بی‏مکث به اسب چموشی مبدل می‏شود که دیوانه‏وار در کوچه و خیابان‏دختران و زنان را دنبال می‏کند و به آنان حمله‏ور می‏شود.

این موضوع خنده و نشاط تماشاگران را بر انگیخته و صدای قهقهه ایشان فضای‏سینما را آکنده می‏کند.این عرب مسلمان است که در چنین فضای نامطلوبی هدف‏تیرهای مسموم مسخره و استهزای بینندگان قرار می‏گیرد.

منبع:http://www.yahoodiat.blogfa.com/post-42.aspx کتاب سیطره صهیونیسم بر رسانه های خبری، نشر کیهان

سیطره یهود بر شرکت‏هایی که فیلم‏های سینمایی را تهیه می‏کنند،یک‏سیطره و تسلط همه جانبه و گسترده می‏باشد که ذیلا به ذکر اهم این‏شرکت‏ها اکتفا می‏شود.برخی از آمارهای تأیید شده نشان می‏دهد که بیش از 90 از مجموع‏افرادی که در صنعت فیلم‏سازی آمریکا،در تهیه و توزیع و تحریر وتصویر و صوت برداری و مونتاژ کار می‏کنند یهودی می‏باشند و بزرگترین‏شرکت‏های اصلی فیلم‏سازی در تملک یهودیان و در انحصار صهیونیزم‏می‏باشد.این شرکت‏ها عبارتند از:نام شرکت نام مالک شرکت‏فوکس ویلیام فوکس یهودی‏گولدین ساموئل گولدین‏مترو لویس مایراخوان وارنر هارنی وارن و برادران‏پارامونت هود کنسون‏که منتوجات این شرکتها از یک سو سمومات صهیونیستی و فساد اخلاق و تباهی فرهنگ را به کشورهای مصرف‏کننده صادر می‏کنند و از سوی‏دیگر ثروت‏های بادآورده را روانه مؤسسات صهیونیستی می‏نماید.

کشورهای عربی یکی از بزرگترین مصرف‏کنندگان فیلم‏های این‏شرکت‏ها می‏باشند،مطالب تهیه شده در این فیلمها بدون هیچگونه‏ممنوعیتی در سالن‏های سینمایی مصر و سوریه و اردن و هر کشوردیگری به نمایش گذارده می‏شود.(1)

داستان هالیوود و تأثیر آن در اشاعه فساد در سراسر عالم داستانی‏است که شهرت جهانی دارد.مجله"مسیحیت آزاد"شهرک هالیوود راشهر سدوم قرن حاضر خوانده و می‏گوید:در این شهرک سینمایی‏فضیلت انسانی به کلی نابود شده و فساد و تباهی و فجور و فحشاء ازشرایط اولیه ورود به این مرکز سینمایی می‏باشد و این علل پلید است که‏شرافت و انسانیت و مردانگی و فضیلت را در نسل آمریکایی نابود کرده واین بزرگترین ابزار دست یهودیان است برای گسترش فساد در سطح‏عالم.داستان اشک تمساح برای قربانیان جنگ دوم جهانی و مظالم هیتلریکی دیگر از داستان‏هایی است که دستاویز ارباب سینما شده وصهیونیست‏ها بالاترین بهره‏برداری‏ها را از این داستان نموده‏اند و هنوزآن رارها نکرده‏اند(1)هنگامی که تاریخچه سینمای کمدی را در آمریکا ورق‏بزنید،اسامی هنرپیشگان یهودی سهم برتر و مهمتر را به خود اختصاص‏می‏دهد و مشهورترین هنرپیشگان یهودی می‏باشند،مانند:میل بروکسی،وودی آلن،بوب هوپ،جری لوئیس،فرانک سیناترا،بیلی وایلد،نیل سالیمون،میکی رونی،جک لمون و دهها تن دیگر ازهنرپیشگان و در رأس همه هنرپیشگان،چارلی چاپلین قرار دارد که‏فیلمهای او ضد هیتلری می‏باشد.

در زمینه فیلم‏های عشقی و عاطفی و تاریخی و جنگی،به ندرت‏فیلمی را می‏توان یافت که یک دو هنرپیشه یهودی در آن بازی نکرده‏باشند،در این چنین فیلمها یهودیان به عنوان هنرپیشه،مسئول امور فنی،سناریست،کارگردان حضور دارند،اسامی برخی از آنان به شرح زیراست:

کی‏یرگ دوگلاس،تونی کرتیس،گاری گرانت،جک نیکلسون،بی‏آزار،و ولترماتی یور،پی‏یرت رینولدز،جین هاکمان،جیمس کان،استین هوفمان،ریچاردهاریس،ریچارد بنیامین،وودی اشتایگر،جورج‏روداسکوت،رویان اونیل،و دهها تن دیگر.هنرپیشگان زن یهودی نیز جایگاه ویژه‏ای در آمریکا دارند برخی ازآنان به قرار زیرند:

الیزابت تایلور،آن بانکروفت،برباره استرایسند،شیلی دوفال،دیان‏کیتون،جیل کلایبرگ،کاری فیشر،ایلین براشتاین،ماری کلی‏لر،سوزان‏انسباک،دیبی رینولدز،دیان کانون،جووان وود وارد،پلابرینتسن،سالی‏کالیرمن،جیرالدین شابلن و دیگران‏(1)

در عین حال بقیه هنرپیشگان که از تبار آمریکائی هستند از آنجا که بهناچار با شرکتهای صهیونیستی کار می‏کنند خواه ناخواه تحت سلطه ونفوذ مالی و اداری صهیونیست‏ها قرار دارند که ذکر اسمی آنان به درازامی‏کشد.

از آنجا که اقلیت یهود در همه جا حضور دارند و در هر کجا که هستندبه گونه‏ای عمل می‏کنند،بنابراین در دیگر کشورها و سرزمینها نیز تاریخ وسرگذشت فیلم و سینما چیزی مشابه آمریکا می‏باشد و همه با هم دردرشته‏های شیطنت و فساد و تباهی همکاری می‏کنند.

در انگلستان که آنجا نیز پایتخت فیلم و سینما به حساب می‏آید،لردآلفونت یهودی به تنهایی صاحب 280 باب سالن سینما می‏باشد وخودش به طور شخصی به نمایشفیلمها و انتخاب آنها نظارت می‏کند ودر میان فیلم‏های موجود پیوسته زشت‏ترین و خشن‏ترین‏ها را انتخاب‏می‏کند.

نامبرده از نمایش فیلم"هیتلر"که"آلیک گی نیس"در آن بازی کرده‏است در موسسات خودش جلوگیری به عمل آورد در حالیکه این فیلم دراهداف صهیونیستی تهیه شده بود،نامبرده از آنجا که حملات ضدهیتلری فیلم همراه خشونت و زشتی نبوده است از نمایش آن جلوگیری‏نمود.

فیلم"هدیه"یک فیلم دیگری است که در انگلستان توسط روبرت گلداسمیت تهیه شده است.در این فیلم تعدادی از سران و ثروتمندان عرب‏را نشان می‏دهد که همراه دهها تن از زنان حرمسرای خودشان با حجاب‏چادر و عبابه اروپا مسافرت می‏کنند و بعد بزرگان عرب به زنان محجبه‏همراه خودشان اکتفاء نکرده میلیونها فرانک برای شکار پیرزنان هر جایی‏پاریس خرج می‏کنند.در این میان اعراب فرنگ ندیده سری هم به عالم هنرپیشگان یهودی‏و مسیحی و فرنگی می‏زنند و به اماکن معروفه می‏روند و در عین حال‏زنان حرمسرا را در اتاق‏های هتل حبس می‏کنند و مواظبت می‏کنند چشم‏آنها حتی به یک مرد هم نیافتد و هنگامی که یک گارسون پیر نزدیک‏می‏شود تا چای یا قلیان و یا قهوه بیاورد،درهای اتاق را می‏بندند تاگارسون پیرمرد صدای حریم آقا را نشود و چشم حریم به قیافه گارسون‏نیافتد.و سرانجام هنگامی که یک خادم اشتباه می‏کند و وارد غرف حرمسرامی‏شود،به هنگام خروج رجال عرب در را روی او می‏بندند و به اتهام‏اینکه پیرمرد قصد سوء داشته و اتیان فاحشه کرده است او را به سختی‏کتک می‏زنند و یک منظره بسیار مسخره و خنده‏آور شروع می‏شود و فیلم‏در میان خنده هزاران تماشاچی فرنگی و صهیونیست به پایان می‏رسد.در فیلم دیگری به نام فیلم"آمریکا آمریکا"زندگی آمریکائیان به‏نمایش گذارده شده است و سرانجام آمریکائیان متدین و دین‏دار برای‏ادای مراسم نماز به کلیسا می‏روند،لیکن به ناگاه جماعتی از اعراب بالباس‏های چفیه عقال وارد کلیسا می‏شوند و به ضرب و شتم نمازگزاران وقتل و کشتار آنان می‏پردازند و سپس به علامت پیروزی جام‏های شراب راسرکشیده مست می‏شوند و آنگاه به دزدی و جنایت و آتش‏سوزی‏می‏پردازند(1)فیلمهای بتی محمودی،فیلم گروگانها،هتل هستریا و دهها فیلم دیگرکه اخیرا در ضدیت با انقلاب اسلامی ایران ساخته شده و فیلم‏های‏کارتونی که در آن توهین به شخصیت مقام رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران‏شده است،همه و همه توسط این موسسات و با همکاری هنرپیشگان درخدمت صهیونیست‏ها ساخته شده است. تهیه و تالیف و چاپ و توزیع و مساله آفرینی در جریان سلمان رشدی‏نیز یکی دیگر از دسائس این صهیونیستها می‏باشد . منبع:http://www.yahoodiat.blogfa.com/post-30.aspx

نقش یهودیان در صنعت هرزه­نگاری سینمای آمریکا

چکیده:

نویسنده در این مقاله به نقش یهودیان در صنعت فیلم­های هرزه می­پردازد و دو گروه تولیدکننده فیلم­های هرزه و بازیگران چنین فیلم­هایی را عمدتاً یهودی می­داند. وی همچنین در این نوشتار به انگیزه­های یهودیان از دخالت در این صنعت پرده برمی­دارد و منافع مادی را تنها یکی از این انگیزه­ها می­داند. و می‌گوید، این گروه از یهودیان، پرچمدار انقلاب جنسی دهه1960 بودند. به عقیده نگارنده، هرزه­نگاری ترجمانی از طغیان علیه معیارها و زندگی منضبط مبتنی بر آموزه­های تورات است.

داستانی که کمتر به آن پرداخته شده است، مربوط به یهودیان و نقش آنان در صنعت فیلم­های هرزه است که خویشاوند بدنام هالیوود شمرده می­شوند. شاید ترجیح دهیم وانمود کنیم که چنین چیزی وجود ندارد، ولی این واقعیتی است که یهودیان سکولار، نقش بیش از حدی در سراسر صنعت فیلم­های هرزه در آمریکا ایفا کرده­اند(و هنوز هم ایفا می­کنند). دخالت یهودیان در پورنوگرافی در ایالات متحده، دارای تاریخ و پیشینه‌ی طولانی است، همان­گونه که در تبدیل یک خرده فرهنگ حاشیه­ای به چیزی که یک عنصر سازنده اساسی مربوط به آمریکاست، دخیل بوده­اند.

فعالیت یهودیان در صنعت پورنوگرافی (هرزه­نگاری) در قالب دو گروه تولیدکنندگان و فروشندگان محصولات پورنوگرافی و بازیگران فیلم­های سکسی صورت می­گیرد. هر چند یهودیان تنها دو درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می­دهند، ولی در پورنوگرافی برجسته و سرشناس بوده­اند. بسیاری از دلالان و معامله­گران هنر و ادبیات شهوانی در تجارت کتاب بین سال­های 1940-1890 یهودیان مهاجری بودند که دارای ریشه و اصل و نسب آلمانی بودند. به گفته جی­ای گرتزمن، (نویسنده کتابی درباره این موضوع): «یهودیان در پخش و انتشار کالانتیانا [ادبیات داستانی و ترانه­ها و لطیفه­هایی با درون مایه­های مستهجن]، رمان­های جنسی، مجله­ها و نوشته­های بازاری سکسی، و... برجسته و مشهور بوده­اند.»

معروف­ترین و بدنام­ترین تولیدکننده و فروشنده محصولات هرزه­نگاری در دوران پس از جنگ، روبی استورمن (والت دیسنی صنعت پورنوگرافی) بود. براساس گزارش وزارت دادگستری آمریکا، استورمن در سراسر دهه 1970، کنترل بیشتر محصولات هرزه­نگاری رایج در آمریکا را در دست داشته است. استورمن که در 1924 متولد شد، در کلولند (شرق نیویورک) بزرگ شد. وی در آغاز، مجلات و داستان­های فکاهی مصور می­فروخت؛ وی هنگامی که پی برد که تولید و فروش مجلات سکسی، بیست برابر کتاب­های فکاهی درآمد دارد، منحصراً به هرزه­نگاری پرداخت و تا عناوین خاص، فروشگاه­های خرده­فروشی خود را راه­اندازی کرد. در پایان دهه1960، استورمن به عنوان بزرگ­ترین پخش­کننده مجلات مستهجن مطرح بود و در اواسط دهه 1970، دارنده بیش از 200 فروشگاه کتاب مستهجن بود. استورمن همچنین شکل­های نوینی از اتاقک­های سنتی شهر فرنگ (نوعاً یک اتاق تاریک با یک تلویزیون رنگی کوچک که در آن تماشاگر می­تواند فیلم­های ویدیویی مستهجن را تماشا کند) را عرضه کرد. گفته شده است که استورمن تنها کنترل صنعت سرگرمی- هرزه­نگاری را در دست نداشت. بلکه شخص وی به معنای کل این صنعت بود. سرانجام وی به علت فرار از پرداخت مالیات و جرایم دیگر محکوم و مجرم شناخته شد و در سال 1997 در زندان با بدنامی و بی­آبرویی در گذشت. پسرش دیوید، به کسب و کار خانوادگی ادامه داد. نمونه مجسم و امروزی استورمن، یک یهودی 43 ساله اهل کلولند است که نام وی استیون هیرچ است و «دونالد ترومپ صنعت پورنوگرافی» توصیف شده است. برقرارکننده پیوند و ارتباط میان این دو نفر، فرد، پدر استیو، بود که کارگزار بورس و جانشین استورمن به شمار می­آمد. امروزه هیرچ گروه «وی وید اینترتینمنت» که مایکروسافت جهان پورنوگرافی نامیده شده و تولیدکننده بیشترین فیلم­های«سکسی» در آمریکاست، اداره می­کند. تخصص وی، واردکردن فنون بازاریابی مربوط به جریان غالب و اصلی حرفه پورنوگرافی بود. در حقیقت، وی وید، شبیه به سامانه استودیوی هالیوود در دهه­های 1930و 1940 می­باشد؛ به ویژه در مورد قراردادهای انحصاری با ستارگان سکس پیشه­ای که از سوی هیرچ به مزدوری گرفته شده و سازمان­دهی می­شوند. وی وید موضوع یک شوی تلویزیونی در مورد پشت صحنه فیلمی بود که به تازگی از شبکه چهار پخش شد:

« دختران و پسران زیباروی یهودی»

بیشتر بازیگران پیشتاز مرد و نیز شمار قابل ملاحظه­ای از ستارگان زن در فیلم­های مستهجن دهه­های 1970و 1980 را یهودیان به خود اختصاص داده­اند.

به دنبال یک دلار

یهودیان در صنعت پورنوگرافی به همان دلایلی وارد شدند که همکیشان آنان در هالیوود وارد شده بودند. آنان بیشتر به این دلیل جذب این صنعت شدند که این صنعت آنان را پذیرفت. زیرا هنوز موانع محدودکننده، آن چنان که آنان با این موانع در بسیاری از حوزه­های دیگر زندگی آمریکایی مواجه بودند، ایجاد نشده بود. در صنعت هرزه­نگاری، علیه یهودیان هیچ­گونه تبعیضی وجود نداشت. در اوایل سده بیستم، یک سرمایه­گذار برای شروع کسب و کار فیلم، نیازمند مبالغ زیادی پول نبود؛ سینما یک هوس و مد روز گذرا و ناپایدار درنظر گرفته می­شد. در کسب و کار پورنوگرافی نیز شروع به کار آسان بود. برای نشان دادن فیلم­های ویژه مردان یا لوپس، همه چیزهایی که یک نفر لازم داشت: سالن سینما و چند صندلی بود. یهودیان که وابستگی به وضع موجود نداشتند و چیزی برای از دست دادن (در اثر نوآوری خود) نداشتند، آماده تجربه روش­های نوین انجام کسب و کار بودند. کرترمن این موضوع را چنین توضیح می­دهد: «یهودیان، هنگامی که خود را محروم از یک عرصه و حوزه­کار و تلاش یافتند، به حرفه­ای روی آورند که احساس کردند، سرانجام می­توانند با همکاری هم‌قطاران خود و با کوشش جمعی، رشد و ترقی کنند... یهودیان مدت­های مدیدی سرشت، خلق و خو، قریحه و استعداد دلالان و واسطه­ها را پرورش و گسترش داده­اند. آنان به این توانایی­ها افتخار و مباهات می­کنند.»

سرگرمی و نمایش فیلم­های مستهجن نیازمند چیزی بود که یهودیان به وفور از آن برخوردار بودند: «Chutzpah» (بی­شرمی، پررویی، بی­حیایی و وقاحت). یهودیان اولیه­ای که تولیدکننده محصولات هرزه­نگاری بودند، نابغه­های بازاریابی و سرمایه­گذاران و کارآفرینان جاه­طلب و بلندپروازی بودند که ایستادگی، پایداری، سرسختی، فراست و اعتماد به نفس بی­پایان آنان، باعث موفقیت­های چشم­گیرشان شد.

البته شمار زیادی از یهودیان شاغل در هرزه­نگاری، بیشتر با انگیزه و اشتیاق کسب سود به این صنعت روی آورده بودند. درست همان­گونه که همتایان آنان در هالیوود، یک کارخانه رویایی برای آمریکاییان و پرده سفیدی که بر روی آن تصاویر و پندارهای یهودیان ثروتمند و منتفذ آمریکا نمایش داده می­شد، تهیه کرده بودند. غول­ها و سلاطین پورنوگرافی هم در زمینه درک میل و سلیقه همگانی، استعداد و قریحه خود را نشان دادند. چه راهی بهتر از فراهم ساختن جوهره و خمیره مایه رویاها و توهمات، از طریق صنعت سرگرمی و نمایش فیلم­های مستهجن وجود داشت؟ بازیگران به خاطر پول به اعمال منافی عفت عمومی می­پرداختند. به نظر فاکسمن که کارگردان یکی از مؤسسات تولید فیلم­های مستهجن است: «یهودیانی که وارد صنعت هرزه­نگاری شدند، همان­کاری را کردند که افرادی که به دنبال رویای آمریکایی بودند، انجام داده­اند.»

مسائل جنسی سکولار

یهودیانی که وارد صنعت پورنوگرافی می­شدند، همچون هم­قطاران خود در جریان اصلی و غالب، معمولاً چنان رفتار نمی­کنند که نماینده و معرف گروه مذهبی خود باشند. اغلب بازیگران و تولیدکنندگان محصولات هرزه­نگاری، به لحاظ فرهنگی یهودی هستند ولی به طور مذهبی و عملی یهودی به شمار نمی­روند. بسیاری از آنان کاملاً سکولار هستند و فقط به طور اسمی و ظاهری یهودی محسوب می­شوند. با وجود این، استورمن- که یک یهودی شناخته شده بود یک اهداکننده سخاوتمند و دست و دلباز نیز برای انجمن­های خیریه یهودی به شمار می­رفت و ریچارد پاچکو که یکی از بازیگران فیلم­های مستهجن است، یک بار در مصاحبه­ای اعلام کرد که شاگرد مدرسه خاخام­ها بوده است. شمار اندکی از فیلم­های مستهجن، آشکارا درون مایه­ها و مضامین یهودی دارند؛ هر چند که یک بار یکی از کارگردانان صنعت فیلم­های هرزه­نگاری، ستاره­های یهودی پورنوگرافی را گرد هم آورد تا یک فیلم مستهجن حلال و مشروع(!) بسازد و این فیلم، فروش خوبی هم داشت. در حقیقت، بنابر سرمقاله وب سایت اتحادیه جهانی دانشجویان یهودی: «هزاران نفر در جستجوی فیلم­های مستهجن یهودی هستند. در فهرست بیشترین کلمات کلیدی مورد استفاده در جستجوی اینترنتی در GOTO.com ، پس از تقویم یهودی، آدم­های مجرد یهودی، قرار گذاشتن با یک یهودی و جشنواره­های یهودی و فیلم پورنوگرافی یهودی قرار دارد.»

یاغیان جنسی

آیا درباره چرایی دخالت ویژه یهودیان در هرزه­نگاری، دلیل ریشه­دارتری فراتر از انگیزه مادی محض وجود دارد؟ بدون تردید اثری از طغیان و یاغیگری در شرکت و دخالت یهودیان در فیلم­های هرزه­نگاری وجود دارد. طبیعت و سرشت تحریم­شده و ممنوع این موضوعات در جذابیت آن نقش دارد.

به گفته یکی از اعضای گمنام این صنعت که توسط مایکل جونز در مجله « جنگ­های فرهنگی» در ماه مه 2003 نقل قول شده است: «بازیگران مرد پیشتاز در دهه 1980، نتیجه تربیت و پرورش یهودی سکولار بودند و بازیگران زن نیز نتیجه مدارس روزانه کاتولیک بود.»

افزون بر این، لوک فورد، به عنوان یک یهودی ارتدوکس و شایعه­پرداز در صنعت هرزه­نگاری، در وب­سایت خود چنین توضیح می­دهد: «پورنوگرافی تنها تعبیر و ترجمان از شورش و طغیان علیه استانداردها و معیارها و علیه زندگی منضبط و مقرراتی مبتنی بر اطاعت از تورات که نشانگر زیستن یک یهودی بر پایه دین یهود است، می­باشد.» همچنین هرزه­نگاری، شورشی علیه والدینی (غالباً از طبقه متوسط) است که آرزو دارند بچه­هایشان حقوقدان، پزشک و حسابدار شوند.

به همان اندازه که تأثیرات مذهبی کم­کم محو شد و آموزه­های سکولار جانشین آنها گردید، یهودیان بی­قید و بی­تعصب، به ویژه آنهایی که در منطقه خلیج کالیفرنیا بودند، نیز به سکس به مثابه ابزاری جهت رهایی و آزادی شخصی و سیاسی نگریستند. آمریکا آزادترین جامعه­ای بود که یهودیان تا به حال شناخته بودند و این امر، خود را با رشد صنعت هرزه­نگاری نشان داد. زنان یهودی که به آمیزش جنسی بر روی صفحه تلویزیون می­پردازند، مطمئناً در تضاد روشن و شدیدی با تصور قالبی از «شاهزاده خانم­های یهودی آمریکایی» قرار دارند.

انقلابیون جنسی

با گسترش نظریه ویرانگری و ضدسیستمی، شرکت یهودیان در صنعت فیلم­های مستهجن را می­توان به مثابه نشانه­ای مشهور و مربوط به کل تشکیلات WASP (پروتستان­های سفیدپوست اروپایی­تبار در آمریکا) دانست. برخی از ستاره­های فیلم­های مستهجن، خود را به صورت جنگجویان خط مقدم در پیکار مقدس و معنوی میان آمریکای مسیحی و انسان­های سکولار تلقی می­کنند. به گفته فورد، هنرپیشه­های یهودی فیلم­های مستهجن، اغلب شادمانی خود را از این که به معتقدان مسیحی نسبت حیوانات چهارپای خشکه مقدس، آنارشیست، عیبجو و خرمگس بدهند، نشان داده و نسبت به آنان مباهات و فخرفروشی می­کنند. با این استدلال، دخالت یهودیان در صنعت پورنوگرافی، نتیجه نفرت و بیزاری آنان از مرجعیت و اقتدار مسیحیت است: آنان در تلاش برای تضعیف فرهنگ مسلط و غالب در آمریکا، با استفاده از انهدام و تخریب اخلاق هستند. پورنوگرافی از نظر برخی از فعالان یهودی در این صنعت، راهی برای آلوده کردن و به فساد کشاندن فرهنگ مسیحی است.

در اینجا سخن بر سر این است که تلاش همه جانبه و مبارزه سنتی انقلابی نو رادیکال یهودیان مهاجر در آمریکا، به جای سیاست چپ­گرایانه به سمت سیاست جنسی سوق داده شده است. یهودیان درست همان­گونه که در جنبش­های رادیکال و بنیادی، در طول سالیان طولانی شرکت داشته­اند، در صنعت هرزه­نگاری هم به گونه­ای نامتوازن شرکت دارند. یهودیان آمریکا، انقلابیون جنسی بوده­اند. مقدار زیادی از مطالب مربوط به آزادی جنسی، از سوی یهودیان نگاشته شده است. آنهایی که در صف مقدم جنبشی بودند که آمریکا را وادار به اتخاذ یک دیدگاه لیبرال­تر درباره سکس کرد، یهودی بودند. همچنین یهودیان پرچمدار انقلاب جنسی دهه1960 بودند.

ویلهلم رایش، هربرت مارکوزه و پاول کودمن، جانشین مارکس، تروتسکی و لنین شدند آن­گونه که استنباط انقلابی ایجاب می­کرد. مشغله ذهنی و دغدغه اصلی رایش، کار، عشق و سکس بود، در حالی که مارکوزه پیشگویی کرد که یک آرمان شهر سوسیالیستی، این امکان را برای افراد فراهم خواهد آورد که به ارضا و اقناع سکسی دست یابند. کودمن درباره‌ی «پیامدهای دلنشین و عالی فرهنگی» که از قانونی کردن پورنوگرافی پیروی می­کند، مطالبی با این مضمون نوشت: «این امر به کل هنر ما شرافت خواهد داد و جنسیت را انسانی خواهد ساخت.»

این مرور اجمالی و مختصر و تجزیه و تحلیل نقش و انگیزه­های پشت پرده بازیگران و تولیدکنندگان محصولات هرزه­نگاری، قصد دارد تا موضوعی را که در فرهنگ عمومی یهودیان آمریکایی مورد بی­توجهی قرار گرفته، روشن کند. درباره این موضوع، آثار اندکی به نگارش درآمده است. کتاب­هایی همچون «تاریخچه­ای از یهودیان در آمریکا» به سادگی این موضوع را نادیده می­گیرند و شما می­توانید یقین داشته باشید که در سیصد و پنجاهمین سالگرد ورود یهودیان به ایالات متحده، هیچ سخنی درباره پیشرفت و نوآوری یهودیان در این زمینه گفته نشد. حتی نشریه « نیویورک تایمز» که معمولاً اهل مدارا و تسامح است، در پرداختن به این موضوع، بیش از اندازه وزین و موقر بوده است، ولی نشریه(Heeb) که سنت­شکن، عرف­ستیز و چپ­گراست، قصد دارد که شماره­ای مختص این موضوع منتشر کند. با در نظر گرفتن دیدگاه نسبتا تسامح­گرای یهودی درباره سکس، چرا ما از نقش یهودیان در صنعت هرزه­نگاری خجلت­زده و شرمسار هستیم؟ ممکن است ما آن را دوست نداشته باشیم، ولی نقش یهودیان در این حوزه مهم و چشم­گیر بوده است و هنگام آن فرا رسیده است که درباره آن به طور جدی بیندیشیم و بنویسیم.

نویسنده: ناتان آبرامز(Nathan Abrams ؛ مدرس تاریخ آمریکای نوین در دانشگاه آبردین است. وی به تازگی نگارش کتابی را درباره‌ی نومحافظه­کاری در ایالات متحده به پایان رسانده است.) منبع: Jewish quarterly.org

تراست موسیقی یهود چگونه شما را به ترنّم وا می‏دارد

یهودیان آهنگ عامیانه نساختند بلکه آن را به ابتذال کشیدند.دقیقا زمانی که‏یهود کنترل آهنگ‏های عامیانه و مورد علاقه مردم را به دست گرفت،جنبه معنوی‏و اخلاقی این گونه آهنگ‏ها رو به انحطاط گذاشت.موسیقی«عامیانه»پیش ازآنکه به صنعتی یهودی تبدیل شود حقیقتا عامیانه و مردمی بود.مردم آن را ترنّم‏ می‏کردند و دلیلی نمی‏دیدند که پنهانش کنند.اما موسیقی عامیانه امروز اغلب‏آن قدر مشکوک و سؤال بر انگیز است که مجریان آن،به خصوص اگر نشانی ازنجابت و پاکیزگی در وجودشان باشد،باید مستمعین را پیش از اجرا ارزیابی‏نمایند.هموطنان میانسال مراحلی را که موسیقی عامیانه طی چند دهه اخیر پشت‏سر نهاده به یاد می‏آورند.

سرودهای جنگی تا بعد از جنگ داخلی‏[آمریکا] دوام پیدا کرده و به تدریج با آهنگ‏های بدیع،رومانیک و بی‏آلایش دوران بعد ازجنگ در هم آمیختند.طی جنگ جهانی اول،آهنگ‏ها و تصنیف‏های مشابهی‏برای یک مدت کوتاه احیا شدند.این آهنگ‏ها محصول کارخانه‏های آهنگسازی‏نبودند بلکه توسط افرادی که استعدادشان به صورت طبیعی شکوفا می‏شدبه وجود آمدند.این اشخاص نه برای مجامع نشر و توزیع موسیقی بلکه برای‏ارضای حرفه‏ای خویش و برای هنرمندان سالن‏های موسیقی کار می‏کردند.ثروت زیادی از طریق آهنگسازی به دست نمی‏آمد ولی خشنود ساختن وارضای ذوق عامّه موجب رضایت و خشنودی هنرمند می‏شد.ذوق و سلیقه عامّه‏طالب چیزی است که عموما از آن تغذیه می‏کند.ذوق و سلیقه عامّه همان عادت‏آنهاست.عموم مردم از منشأ آنچه زندگیشان با آن تأمین و سپری می‏شودبی‏خبرند و خود را با آنچه عرضه می‏شود تطبیق می‏دهند.ذوق و سلیقه عامّه‏همراه با بالا رفتن یا پایین آمدن کیفیت تغذیه مادی یا معنوی آنان بهبود یافته یاتنزل پیدا می‏کند.

طی یک ربع قرن،با برخورداری از همه امکانات تبلیغی نظیر تئاتر،سینما،موسیقی عامیانه،روزنامه‏ها و رادیو،ضمن تحقیر و تخفیف همه نهادهای اخلاقی‏مخالف،تقریبا می‏توان نوع مردم و جامعه مورد نظر را پرورش داده و به وجود آورد.فقط حدود یک ربع قرن برای انجام این کار کفایت می‏کند.مردم سابقا هم مثل امروز ترنّم می‏کردند،اما نه به این طرز تخدیر شده و نه بااین تسلسل و پیوستگی ناشی از گیجی و اغتشاش.آنان ترنّم می‏کردند،نه به‏عنوان عادتی غیر ارادی بلکه چون چنین می‏خواستند.آنان آهنگ‏های بی‏معنی ومهمل،عاطفی و حماسی را می‏خواندند و زمزمه می‏کردند ولی آهنگ‏های‏«مشکوک»ممنوع بود.آهنگ‏های قدیمی را به سهولت می‏توان به خاطر آورد.اگر چه سالها از دوره محبوبیت آنها گذشته است،اما طبیعت آنها به گونه‏ای است‏که از میان نمی‏روند.آهنگ‏های بسیار قدیمی وجود دارند که عناوین آنها حتی‏برای کسانی که آنها را نخوانده و زمزمه نکرده‏اند آشناست.ولی آهنگ عامیانه‏مورد علاقه مردم را در همین ماه گذشته در نظر بگیرید.چه کسی نامش را به‏خاطر دارد؟آهنگ‏های قدیمی جایی برای آثار و وسوسه انگیز و احساسات‏ناسالم و بیمارگونه باقی نمی‏گذاشتند.آنها فاقد احساس و عاطفه نبودند امااحساس موجود در آنها ناشایست و قبیح نبود.

آنگاه یهودیان وارد شدند و آهنگ‏عامیانه متحول شد.عناوین کاملا تازه‏ای با موضوعاتی کاملا متفاوت باآهنگ‏های قبلی رواج پیدا کرد.خوانندگان با ذوق و مستعد و تصنیف‏های‏ خوش آهنگ ناپدید شدند.دوره موسیقی یهودی و آفریقایی مدخلی برای‏موسیقی جنگلی،یا به اصطلاح«کنگو»یی‏،و انواع دیگر موسیقی بود که به‏سرعت مدارج انحطاط را پیمود و به نوعی موسیقی سبعانه تبدیل شد که از آنچه‏خود حیوانات وحشی ممکن بود به آن دست یابند سبعانه‏تر می‏نمود.در کنار این‏کشش باتلاقی،نوعی موسیقی«ضربی»که ادامه موسیقی سیّار اصیل سیاهان‏بود جریان داشت.موسیقی تغزلی در برابر آهنگ‏های رقص سیاهان که سیل آسارواج پیدا می‏کرد رنگ باخته و از میان رفت.موسیقی سیّار احیا شد:جوانان‏ اغواگر به طور یکنواخت و آرام تصنیف‏هایی را زیر لب زمزمه می‏کنند،زنان‏دلفریب با حرکاتی که به طرز شرم‏آوری شهوت انگیز است ترانه‏هایی را تو دماغی‏می‏خوانند که هیچ آهنگساز واقعی باز نمی‏شناسد.

گروه‏های نوازنده موسیقی‏جاز رفته رفته ظاهر شدند. اگر چه زوال و انحطاط موسیقی عامیانه به تدریج و به صورتی نامحسوس‏آغاز شد اما در آهنگ‏های مبتذل یکی دو دهه اخیر به سهولت قابل تشخیص‏است.عاطفه و احساس جای خود را به وسوسه‏های شهوانی داده است.ماجرای‏عاطفی و عاشقانه به تحریکات جنسی تبدیل شده است.موسیقی موزون وخوش نوای عامیانه پس از عبور از مرحله آهنگ‏های ضربی و ریتمیک،اکنون به‏آه و ناله و موسیقی جاز بدل گشته است.مضمون اشعار موسیقی نیز متنزل شده وجای خود را به لجن‏های برآمده از عمق پست‏ترین طبقات جامعه واگذار کرده‏است.نخستین«سلطان جاز»تقلبی یک یهودی به نام«فریسکو»بود.مدیران‏اصلی این روند رو به تباهی همه یهودی بوده‏اند.فقط قدری زیرکی و موذیگری‏لازم بود تا این کثافت ضد اخلاق و معنویت را از نظرها بپوشاند و آن را از جایگاه‏طبیعی‏اش،که جز بیزاری و تنفر حس دیگری در انسان بر نمی‏انگیزد،برتر جلوه‏دهد. 

منبع:http://www.yahoodiat.blogfa.com/post-45.aspx

تعدد و نفوذ گسترده رسانه های صهیونیستی

در سال‌هایی نه چندان دور، اروپاییان، یهود را مروج ربا و حرص و فساد و نیرنگ و دنیاطلبی می دانستند و موش کثیف می نامیدند. اما چه شده که امروز، در دانشگاه‌ها و رسانه های دنیا، یهودیان و به تبع آن صهیونیست‌ها سمبل هوشیاری و زیرکی و علم آموزی و نابغه نامیده می‌شوند؟ و چرا امروزه در هر فیلم و کارتونی موش سرآمد زیرکی، فهم و شعور است؟

 شاید در این مسیر رسیدن به پاسخ، این حرفِ خاخام «راشورون» راهنمای ما باشد که در 1869 گفت: «اگر طلا نخستین ابزار ما در سیطره و حکومت بر جهان است، بی تردید مطبوعات و روزنامه‌نگاری دومین ابزار ما خواهد بود.»  مطمئناً اگر در آن سال‌ها سینما و تلویزیون ـ که چند دهه بعد اختراع شدـ  وجود داشت، وی قبل از مطبوعات، به این دو ابزار رسانه ای شاره می‌کرد، کما این که بعدها آنان سینما را «ساحل نجات» خود نامیدند و بر شبکه های جهانی تلویزیونی نفوذ کردند. امروزه رسانه های جمعی مهم ترین ابزار جنگ روانی و استعمار فرانو و ناتوی فرهنگی شده اند.  در این مقال بر آنیم که مختصراً ،  به نفوذ صهیونیست‌ها در رسانه های متعدد اشاره‌ای داشته باشیم.  البته بی شک بررسی کاملی از این نفوذ نیاز به نوشتن چندین جلد کتاب مبسوط دارد که در این مختصر نمی گنجد.

مطبوعات و نشریات

بی شک نام رابرت مردوخ (روپرت مرداک)، یهودی استرالیایی الاصل، با غول های رسانه ای عجین شده است. او، اکنون سمبل جهان خواران بی خیالی شده است که حاضرند از هر وسیله‌ای برای رسیدن به اهدافشان در مسیر استعمار فرانو و نبرد سایبرنتیک و رسانه ای استفاده کنند. استعمارگرانی که با سوء استفاده ازحرص و شهوت و ترس و لذت بشر ، از او به تمامه  سواری می‌گیرند.  

رابرت مردوخ سال‌ها قبل که روزنامه تایمز در مشکلات شدید مالی به سر می‌برد، آن را خرید و بدین ترتیب سمبل لندن مدرن، یهودی شد. او همچنین اندکی بعد روزنامه ساندی تایمز را خریداری کرد و مالکیت سه مجله انگلیسی سان (پوچ‌گرا و فاسد و مبتذل با تیراژ حدود سه میلیون و هفتصد هزار نسخه)، نیوز آو دِوُرد (اخبار جهانی که نشریه ای مبتذل و حادثه ای و خبری با تیراژ حدود چهار میلیون نسخه می باشد) و سیتی مگزین را از آنِ خود کرد. وی، همچنین مجلات و روزنامه های زیادی را در استرالیا و امریکا و چین کم کم تحت سیطره خود آورد و در تمام آن‌ها با محوریت فوتبال و حادثه و سکس، توانست مشتریان غفلت زده زیادی را به خود جلب کند. وی همچنین مالک شرکت های سینمایی و تلویزیونی و ماهواره ای متعددی همچون فاکس، اسکای، فاکس نیوز و شرکت بزرگ فوکس قرن بیستم نیز، می‌باشد.

در امریکا، روزنامه نیویورک تایمز در سال 1896 که با بحران مالی روبرو شده بود، توسط آدولف اوش یهودی خریداری شد و صهیونیستی شد. همچنین صهیونیست ها نفوذ فراوانی بر واشنگتن پست دارند. آن‌ها همچنین افسارِ روزنامه های دیلی نیوز و نیویورک پست و و استارلیجر و سان تایم را نیز در ید خود دارند و بر مجلات فاریتی (هنری سینمایی) و تایم (که در سال 1981 به تیراژ 5/4 میلیون رسید) و نیوزویک (که در سال 1933 تأسیس شد و در 1981 به تیراژ سه میلیونی رسید و در سال 1937 صهیونیست ها مالک آن شدند) اقتدار کاملی دارند.  در فرانسه مجلات یهودی نوفوکاییه و دفاتر جدید و اکسپرس و خانواده کارگر و روزنامه های فیگارو و لوکوتیدین و فرانس اسوار و مردم، تحت نفوذ عمیق صهیونیست های مقتدر فرانسوی هستند.

خبرگزاری ها

ژولیوس رویتر یهودی در سال 1816 که خبرگزاری خود را تأسیس کرد، از اولین پیشگامان تسلط خبری صهیونیست ها بر مراکز بزرگ تولید خبر درجهان بوده است. آسوشیتد پرس در 1848 توسط پنج روزنامه تأسیس شد و امروزه از مهم‌ترین منابع سایر رسانه هاست. در 1907، اسکریپس و هوارد خبرگزاری اسکریپس هوارد یونایتد پرس را پایه گذاری کردند. و در 1909 ویلیام هرست که با یک زن یهودی ازدواج کرد و در راه آرمان های یهودی از هیچ تلاشی فروگذار نکرد، خبرگزاری I.N.S (اینترنشنال نیوز سرویس) را افتتاح کرد. این دو خبرگزاری در سال 1958 تحت عنوان یونایتدپرس اینترناشنال متحد شدند. در فرانسه نیز در سال 1835 یکی از یهودیان خانواه هاواس، آژانس هاواس را بنیان نهاد که بعدها خبرگزاری دولت فرانسه شد.

فیلم وسینما

امروزه با وجود شبکه جهانی اینترنت،  به راحتی می‌توان در دایرة المعارف های اینترنتی لیست های بسیار طولانی از یهودیان و صهیونیست های بازیگر و کارگردان و تهیه کننده در سینمای جهان یافت. کافی است در سایت Wikipedia یا Freedictionary یا سایت های جستجو، عبارت هایی چون Jewish actor (Zionist)یا  Jewish Director(Zionist) یا  Jewish Produer (Zionist)یا Hollywood Juda   (Zionism) را وارد کنید تا لیست های بلندی به شما ارائه دهد. به دلیل نفوذ بسیار بالای صهیونیست ها در هالیوود، قطعاً یهودیان ضد صهیونیست هیچ جایگاه مهمی در سینمای امریکا ندارند و تجربه هم نشان داده که هرگز مخالفان مسیحی یا یهودی صهیونیسم نتوانسته اند تأثیری بر جریان مسلط سینمای جهان داشته باشند. در این بین اسامی مشهوری دیده می‌شود همچون استیون اسپیلبرگ، رومن پولانسکی، استنلی کوبریک، تیم برتون، وودی آلن(با نام یهودی آلن کونیگسبرگ)، مل بروکس (با نام اصلی یهودی ملوین کامینسکای)، بیلی وایلدر، سیدنی پولاک، جوئل سیلور، برانکولاستیگ، آدولف زوکر، ساموئل زلستر، رابرت مردوخ، سام گلدوین، جفری گاتنبرک، کارل لامل، مارکوس لوی، لوئیس بی مایر، جک وارنر، جری لوئیس، سام ریمی، الیور استون، اریک فون اشتروهایم، دیوید زوکر، جری زوکر، جری بروکهایمر، لئونارد گلدبرگ، دیوید کوهن، برایان سینگرو...معدود افرادی که در هالیوود پس از مدت ها خدمت به مرام صهیونیسم، نقدهای جدی به آن وارد کرده‌اند نیز مانند چارلی چاپلین ازامریکا و هالیوود اخراج و مطرود سرمایه‌داران شدند و د رغربت به دیار باقی شتافتند.

صنعت سینماداری

درباره نفوذ صهیونیسم در صنعت سینما داری نیز همین بس که در انگلیس لُرد لفونت یهودی به تنهایی 280 سالن سینمایی را تحت مالکیت خود دارد. همچنین در امریکا، سرمایه‌داران یهودی بر سینماهای زنجیره ای بزرگی تسلط دارند که اگر اراده کنند، فیلمی را به شکست می کشانند مانند انیمیشن «محمد (ص) آخرین پیامبر» که توسط شرکت بدر اینترنشنال (به مالکیت موفق الحریثی عرب مسلمان) پیش از 11 سپتامبر 2001 ساخته شده بود و بنا بود در سال 2002 نمایش داده شود، ولی به دلیل این که اربابان هالیوود نیاز به ایجاد فضای اسلام هراسی امریکا داشتند، این پویانمای تولید مسلمانان در امریکا را تحریم کردند و دو شرکت بزرگ لوییوز و A.M.C  از پخش آن خودداری کردند و فقط تعداد بسیار معدودی سینما آن را پخش کردند(کمتر از پنجاه سالن سینما) در شرایطی که مثلاً مصائب مسیح را حدود 4600 سینما و ماتریکس را که در مسیر اهداف صهیونیست ها بود بیش از 4000 سینما، در امریکای شمالی پوشش دادند!

تبلیغات تجاری

استفاده ممتد شرکت های بزرگ صهیونیستی از جنسیت و سکس و خشونت و جادوپردازی در تبلیغات مزورانه کالاهای خود، بحثی نیست که بتوان اثرات سوء رسانه ای آن را نادیده گرفت. به علاوه توهین هایی که به طور مستقیم یا غیر مستقیم به مسلمانان داشته‌اند نیز قابل اغماض نیست. مثلاً برای تبلیغ نوعی صابون زنی نیمه برهنه می‌گوید:‌ « فلان صابون هر چیزی را پاک و تمیز می‌کند، حتی اعراب (مسلمانان) را!» یا: «فلان صابون در اوج تأثیر و مرغوبیت است، در پاکیزه نشدن این عرب، ایراد از صابون نیست، اعراب (مسلمانان) ذاتاً پاک نشدنی هستند!» یا اخیراً شاهد بودیم در تبلیغ نوشابه صهیونیستی کوکاکولا، جمعی از مسلمانان در حالی که در سجده بودند و پشت آن‌ها برجسته می نمود، لباسهایشان آرم کوکا کولا را نشان می داد! یا در تبلیغاتی شاهدیم که اعراب و مسلمانان در اوج شترسواری و بدبختی مثلاً فلان مایع یا نوشابه را می خورند و نشاط می یابند!

شبکه های تلویزیونی و رادیویی

در کتاب ارزشمند سلطه پنهانی، به طور مفصل اسناد صهیونیستی و یهودی بودن شبکه‌های Fox، A.B.C ، N.B.C در امریکا و تلویزیون فرانسه و ایتالیا و نفوذ آنان در B.B.C را آورده است. از طرفی شبکه‌های صهیونیسم مسیحی چون T.B.N و C.B.N و GodTV و FaithTV و 3.A.B.N به طور مستمر در حمایت از آرمان های آخرالزمانیِ یهودیان صهیونیست فعالند و با زبان مسیحیان، آن‌ها را تحت سلطه بیشتر یهودیان می‌برند؛ تا انجا که  به نوشته جورجی کنعان، صهیونیست های مسیحی در امریکا ، بیش از 1500 شبکه رادیویی دارند. در انگلیس نیز، رادیوی B.B.C تحت سلطه صهیونیست هاست.

 شرکت های چاپ و نشر کتاب

در امریکا، شرکت بزرگ انتشاراتی راندوم هاوس که جنت کرف یهودی آن را پایه گذاری کرد، و مؤسسه انتشاراتی سایمون اند شوستر که ریچارد سایمون و ماکس شوستر آن را بنا نهادند، تحت سلطه صهیونیست هاست. یکی از قدیمی ترین مؤسسات انتشاراتی امریکا با نام هارپرو رو و نیز مؤسسه نشر انگلیسی ویلیام کالینز، توسط رابرت مردوخ، یهودی صهیونیست خریداری شده است. 

گریس هالسل روزنامه نگار امریکایی می‌نویسد: «بر من کاملاً محرز شده که یهودیجها به طور کامل بر صنعت نشر، به ویژه در نیویورک تسلط دارند و حتی مراکز انتشاراتی که در اختیار غیر یهودیان است مانند دایل دای و مکفرو هیل و مکمیلان، همگی یهودیانی را که در رأس پست های حساس و تصمیم گیرنده قرار دارند، به استخدام خود در آورده اند». به همین لحاظ «تقریباً غیر ممکن است که یک نویسنده بتواند ناشر مهمی را پیدا کند که یک کتاب ضد صهیونیستی را چاپ و منتشر کند.»

دایره‌المعارف نویسی

دایره‌المعارف ها که امروز به عنوان نبض تپنده کتاب‌ها و مطبوعات عمل می‌کنند، نیز نه تنها مصون از تعرض صهیونیست ها نبوده اند، بلکه مقر مستحکمی برای ترویج ایده های آنان شده است. دکتر کامل العسلی می‌گوید: «نگاهی شتابزده به دایره‌المعارف انگلیسی بریتانیکا، دایره المعارف امریکایی مایر، دایره‌المعارف لاروس فرانسه و دایره‌المعارف آلمان، این واقعیت را آشکار می‌کند که چگونه این دایره‌المعارف‌ها دیدگاه های صهیونیستی را اساس کار خود قرار داده و از آن دفاع می‌کنند. در تمام این دایره‌المعارف ها،‌ از سرزمین فلسطین به نام اسرائیل یاد و ادعا شده که نه در تاریخ و نه در قوانین بین‌المللی،‌ هیچ گاه کشوری به نام فلسطین وجود نداشته است. در این دایره‌المعارف ها حکومت داوود (ع) و سلیمان(ع)،‌ آغاز تاریخ بیت المقدس قلمداد شده است. این در حالی است که قدس کنعانی، پیش از دوران داود(ع)، سلیمان(ع) و حداقل دو هزار سال قبل سابقه داشته است.» دایره‌المعارف انگلیسی نیوکاکستون شدیداً ضد اسلامی است و توزیع آن در بسیاری از کشورهای عربی ممنوع است. در فرهنگ امریکایی وبستر از شخصیت عرب با عباراتی اهانت آمیز نظیر : مردمی حیوان صفت، قاتل، خونریز، زن‌باره، آواره، گدا، کودن، شورشی یاد شده است! سرپرست این فرهنگ یک امریکایی مدافع صهیونیسم به نام ویلیام لئولیان است. همچنین در سال‌های اخیر دایرة المعارف ایرانیکاست که با بودجه خاص سیا و فراماسونرها زیر نظر بهایی ایرانی احسان یارشاطر در امریکا نوشته شد. جلال آل احمد به وی لقب احسان یارقاطر داده بود! وی از جیره‌خواران طاغوت و صهیونیسم می‌باشد. بر اساس اعترافات یارشاطر، در مجموعه ایرانیکا تا کنون (10 جلد اول) تنها 11? مقالات توسط ایرانی ها نوشته شده است و بقیه توسط همیاران صهیون! تمام این موارد به جز دایره‌المعارف جودائیکا و دانشنامه یهود است که تحت اشراف کامل صهیونیست ها به تحریف تاریخ مشغولند.

منابع:

1. سلطه پنهانی (سیطره نامرئی صهیونیسم بر سیاست، فرهنگ و افکار ملت ها)، دکتر مجید صفاتاج، آرون، 1383، تهران

2. نفوذ صهیونیسم بر رسانه های خبری، فواد بن عبدالرحمن الرفاعی، ترجمه حسین سروقامت، کیهان، 1377، تهران.

3. یهود در فرهنگ، تبلیغات و رسانه های غرب، زیاد ابوغنیمه، ترجمه عبدالفتاح احمدی، مؤسسه ضیاء اندیشه، تهران، 1380

4. الاعلام الیهودی اسلوب و هدف عبدالله حلّاق، الدارالاسلامیه، بیروت 1985.

5. اسرائیل تسرق الفن المصری، محمد الغیطی، مدبولی الصغیر، الطبعة الاولی 1977،

6 اضواء علی الاعلام الاسرائیلی سیاسة کسب الانتصار، منذر عنبتاوی، مرکز ابحاث منظمه، التحریر الفلسطینی، بیروت، 1968.

7. مصاحبه دکتر کامل العسلی در نشریه الدستور اردن 15/5/1982.

8. زرسالاران پارسی و یهود، استعمار بریتانیا و ایران، عبدالله شهبازی، نشر موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، تهران، 1377.